Το Πετράδι της Αντίπερα Όχθης

Υπάρχουν βιβλία που ξεκινούν ως κάτι άλλο πριν γίνουν αυτό που πρέπει. Όπως αυτό. Ο αναγνώστης καλείται να μη βγάλει βιαστικά συμπεράσματα. Η αρχή ενός εσωτερικού ταξιδιού δεν μπορεί ποτέ να ομοιάζει με το τέλος. Η Ανδρονίκη – μια Ελληνίδα σεφ που ζει στο Λονδίνο – είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που παίρνει τα υλικά αυτού του κόσμου και τα μετατρέπει σε κάτι άλλο, όμως ποιος άνθρωπος είναι πραγματικά συνηθισμένος αν του βγάλεις τη μάσκα; Ελλάδα, Αγγλία, Ινδία, Τυνησία. Το Φάντασμα της Όπερας, η σοφία των Ινδιών, οι ποιητές των Σούφι. Λονδίνο, Καλκούτα, Μπάρνταμαν, Γκαλσί, Γκάγια, Βαρανάσι, Σιντί μπου Σαΐντ, Τύνιδα. Θεοί και άνθρωποι σε μόνιμη εναλλαγή. Ιερά βουνά και ιερά ζευγάρια. Ζώα και σχήματα, άγγελοι φύλακες και οδηγοί. Νερό και φωτιά και εκείνο το υλικό που συντηρεί τον Κόσμο. Όμως, ποιος μένει στο τέλος; Εκείνος που είναι πάντα δίπλα μας.

Ένα ταξίδι για περιπατητές, για αναζητητές, για πολεμιστές, για εκείνους που δεν χωρούν πουθενά επειδή ανήκουν παντού. Ένα ταξίδι για εκείνους τους ορατούς που εργάζονται μόνοι, σε αποστολές που δεν κατανοούν, με συμπολεμιστές αόρατους.