Ο πύργος του Ακροποτάμου

Περιγραφή:

Ο Κώστας Χατζόπουλος ανήκει στις κορυφαίες μορφές των Ελληνικών Γραμμάτων και στους πρωτοπόρους αγωνιστές της σοσιαλιστικής ιδεολογίας στη χώρα μας. Με το λογοτεχνικό έργο του -έμμετρο και πεζό- έφερε καινούργιους τόνους στη νεοελληνική λογοτεχνία. Το ηθογραφικό του αφήγημα "Ο Πύργος του Ακροπόταμου" κυκλοφόρησε το 1915. Χαρακτηρίζεται από το βαθύ κοινωνικό στοιχείο και τη ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας. Διαδραματίζεται σε μια επαρχιακή πόλη της Δυτικής Στερεάς. Αγκαλιάζει μικροαστικά και αστικά κοινωνικά στρώματα, διαγράφει αδρά την εικόνα της ζωής στην επαρχία, αλλά και το γενικότερο κοινωνικό κλίμα της χώρας στην εποχή της βασιλείας του Γεωργίου Α΄. Αφορά τη διάλυση της οικογένειας ενός έπαρχου, η οποία συντελείται στο φόντο μιας πρωτόγονης ζωής του πληθυσμού που βολοδέρνει στην απερίγραπτη φτώχεια και στην απάνθρωπη εγκατάλειψη, όπου το ρουσφέτι και η συναλλαγή καθορίζουν τα πάντα. Ο ίδιος ο έπαρχος και η μοίρα του είναι ένα ζωντανό σύμβολο της εξαχρείωσης των πολιτικών ηθών. Ο Κ. Χατζόπουλος μας υποβάλλει ακόμα, σε δεύτερο πλάνο, το δράμα της ελληνικής επαρχίας που ρημάζεται από τη ληστεία, αλλά και από τ’ αποσπάσματα των στρατοχωροφυλάκων που γυρίζουν στην ύπαιθρο, πλιατσικολογούν το φτωχό λαό και προσπαθούν να σκοτώσουν κανένα φυγόδικο για ν' αποκτήσουν γαλόνια... Μέσα σ' αυτήν την ατμόσφαιρα και μ' επίκεντρο τη διάλυση μιας μικροαστικής οικογένειας, ο Κ. Χατζόπουλος ζωντανεύει το δράμα της ζωής των φτωχών κοριτσιών του λαού. Οι τρεις κοπέλες του έπαρχου Κρανιά, με μοναδικό υλικό εφόδιο την αμφίβολη σταθερότητα της υπαλληλικής θέσης του πατέρα, αρχίζουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της οικογενειακής τους αποκατάστασης από τα πλουσιόπαιδα και τους αξιωματικούς των στρατιωτικών αποσπασμάτων. Ο γάμος όμως είναι εμπορική επιχείρηση και ο θάνατος των γονιών τους, που τις οδηγεί στην έσχατη φτώχεια, τις αναγκάζει να περιορίζουν τις απαιτήσεις τους στους επιλοχίες και τους λοχίες, για να καταλήξουν να γαντζωθούν κάπου -ακόμα και στο μονόχνωτο χαζοδάσκαλο... για να μη μείνουν γεροντοκόρες στο "ράφι".