Στις διαλέξεις που έδωσα στο πλοίο, όπως και στην αναπόληση των μοναχικών στιγμών που πέρασα στον χώρο του θεού των Δελφών, δεν υπάρχει ίχνος από ανακαλύψεις ούτε σοφές μελέτες ούτε λόγιες συνδιαλέξεις. Διατήρησα για το τελευταίο κείμενο το ίδιο ύφος, όπως και για τα τρία πρώτα. Πιστεύω πάντως και το ελπίζω, ότι κατάφερα να περάσω στα λεγόμενά μου κάτι από το νόημα, που συντρόφευε ολόκληρη τη μακρά πορεία μου ως ελληνίστριας. Πρέπει πάντως να γίνει αντιληπτό, ότι η έννοια του κλασικού ουδέποτε είχε κάτι το παγιωμένο: περιέχει εφευρητικότητα, πρόοδο, ανακάλυψη. Και ίσως γι' αυτό θα μπορούσε, στις μέρες μας, να ασκήσει μια τονωτική και εποικοδομητική επίδραση.