Όταν ο Θεός εις το σώμα έλθη πολύς

Περιγραφή:

ΑΘΡΟΑ ΕΛΕΥΣΗ Όταν γαρ ο Θεός εις το σώμα έλθη πολύς είναι αγιασμός και αθρόα έλευση γύρης από τα άνθη της χάριτος επέων δε πολύς νομός ένθα και ένθα και σκιρτούν εντός όλα τα οστά μας όπως χορεύτριες Χριστού που χειραφετούν προς στιγμή την ευμέλεια για διαιώνιση της φωταύγειας ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΝΩΡΙΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΧΕΔΟΝ ΑΒΑΦΤΙΣΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΑ Στο τέλος φωτίζεται το ποίημα με αρχές μετατόπισης προς τα έξω όσο που σε κλείνουν οι ανταύγειες κι εκεί είναι το σημείο του Σταυρού μην περάσεις τα οριζόμενα κι έχουμε θεομηνίες πριν προφτάσεις τα νερά που συνέρχονται Σίγουρα ο Ηράκλειτος θα κανοναρχούσε αλλιώς όπως ο Αλκιβιάδης που έβλεπε επερχόμενη τη θαλασσοφαγή και τη σχεδίαζε ανάποδα με τον εαυτό του στο κέντρο όπως τα ποιήματα που τα παίρνει νωρίς ο Θεός σχεδόν αβάφτιστα και αναμάρτητα ΕΝΥΠΝΙΟ ΤΟΥ ARTHUR RIMBAUD Αναδένδρωση του αμίλητου χάους ή ενύπνιο του Arthur Rimbaud μέσα σε μια κατακλυσμένη σιταποθήκη που αποπλανούσε τους ήχους κι ύστερα τους σκότωνε όπως τα παιδιά τα παιγνίδια τους O ARTHUR RIMBAUD ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕ ΤΟ ΠΟΡΤΑΚΙ ΤΩΝ ΚΗΠΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΑΒΛΩΝ Στοιχημάτιζε ο Arthur Rimbaud πως δε θα βγει από την ανατολή της θεοφάνειας όταν γκρεμίζονταν από μέσα η βρύση του Πετράρχη στο Vaucluse και τα νερά ρίχνοντας όλες τις φλέβες συστρέφονταν κυκλοδίωκτα κι άνοιγε ο ίδιος το πορτάκι των κήπων και των στάβλων σα να 'ναι το παντελόνι του