«Τα γράμματα τοΰτα της Εύας Πάλμερ-Σικελιανού δείχνουν την ίδια την περιπλάνηση της ψυχής της. Μέσα από λεπτομερείς περιγραφές και εναγώνιες αναζητήσεις της τελειότητας μας δίνει την ουσία του αρχαίου Ελληνικού Δράματος, την παγκόσμια σημασία του και το ρόλο που μπορεί να παίξει με τα μηνύματα του στην κρίση της πολιτισμένης ανθρωπότητας. »Η ελληνική γλώσσα, που είναι "ύστατος σκοπός της", η αρχαία ελληνική τραγωδία και το σχήμα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου είναι "αξίες αιώνιες και δεν περιορίζονται σε μια χώρα, μια γλώσσα ή ακόμα κι ένα κλίμα". Ο χορός, ο λόγος, η μουσική, που στα κλασικά χρόνια εκφράζουν σχέση όχι παράλληλης συνύπαρξης, αλλά "τη δημιουργική βούληση της ίδιας προσωπικότητας", αποτελούν για την Εύα Σικελιανού κανόνα απαράβατο. Γι' αυτό σε τούτα τα γράμματα δεν ξεχωρίζει τη μεταφραστική δουλειά από τη μουσική επένδυση- η κυκλική της ματιά με πάθος και τόλμη συλλαμβάνει την "αδιόρατη ολότητα". Οι κορυφώσεις του λόγου του Αισχύλου εμπνέουν μια "συγχρονισμένη κραυγή" της μουσικής της σύνθεσης. Έτσι, ως ιέρεια των Δελφών, κρατώντας το βλέμμα της στηλά στους ιερούς τους βράχους, υψώνει με πίστη το πνεύμα τους στη μακρινή Αμερική και διδάσκει, με ανταπόκριση, το ελληνικό ιδεώδες». Κική Ν. Ακριτίδη