Η μάχη του Μαραθώνα

Περιγραφή:

Κάποτε, όταν αυτός ο θλιβερός, ανήσυχος και αδιόρθωτος γίγαντας που τον αποκαλούν Δυτικό Πολιτισμό ήταν πολύ νέος - νήπιο ακόμη στο ηλιόλουστο λίκνο της Βαλκανικής Χερσονήσου - , ένας μεγάλος αυτοκράτορας της Ανατολής έστειλε τους πολεμιστές του να τον διεκδικήσουν και να του επιβάλουν το καθεστώς του: τον δεσποτισμό. Ωστόσο, οι άνδρες του νηπιακού αυτού πολιτισμού, και για την ακρίβεια οι Αθηναίοι, η λαμπρότερη φύτρα του, ζώστηκαν σπαθιά και φόρεσαν πανοπλίες, αποχαιρέτησαν τις γυναίκες τους και πήγαν να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς, εκεί όπου το γαλάζιο Αιγαίο σμίγει ερωτικά με το χώμα της αρχαίας Ελλάδας. Αφού η πόλη της Αθήνας ήταν μικρή και οι πολεμιστές του Πέρση απόλυτου μονάρχη μυριάδες, αυτό που χρειάζονταν οι άνδρες, μετά την ευλογία των θεών τους, ήταν ενισχύσεις. Όμως υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Επειδή οι Έλληνες ζούσαν σε περιορισμένες μικρές πόλεις-κράτη, απομονωμένοι από τους γείτονές τους, με βουνά και θάλασσες ανάμεσά τους, ήταν υποχρεωμένοι να καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις για να ζητήσουν βοήθεια ο ένας από τον άλλον. Έτσι λοιπόν, όταν οι πολίτες της Αθήνας έμαθαν ότι ερχόταν ο στρατός του Πέρση ηγεμόνα, έστειλαν έναν γυμνασμένο δρομέα μεγάλων αποστάσεων για να ζητήσει βοήθεια από τους πολίτες της Σπάρτης, η οποία απείχε διακόσια σαράντα δύο χιλιόμετρα περίπου από την Αθήνα. Το όνομα αυτού του ημεροδρόμου ήταν Φειδιππίδης...