Μια στιγμή με τους Καλάς

Περιγραφή:

Οι Καλάς θεωρούνται απόγονοι του Μ. Αλέξανδρου. Ζώντας απομονωμένοι επί δύο χιλιετίες στις απρόσιτες κοιλάδες του Ινδοκαυκάσου, διατήρησαν τη θρησκεία και τα έθιμά τους. Η περιοχή των Καφίρ (απίστων) απλωνόταν στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Οι ειδωλολάτρες των περιοχών αυτών εξισλαμίστηκαν βίαια στα τέλη του 19ου αιώνα από τον εμίρη της Καμπούλ Αβδουραχμάν που μετονόμασε το Καφιριστάν (Γη των απίστων) σε Νουριστάν (Γη του φωτός). Κατόρθωσαν όμως να διατηρήσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μέσα στο Πακιστάν που τότε βρισκόταν στην κυριαρχία των Άγγλων. Το δέρμα και τα μάτια τους είναι ανοιχτόχρωμα και η γλώσσα τους ένα μείγμα της Ελληνικής, της Σανσκριτικής και της Περσικής. Λατρεύουν τη μουσική, το χορό και το κρασί, και οι τελετές τους θυμίζουν διονυσιακές γιορτές. Κάθονται σε σκαμνιά και όχι οκλαδόν, όπως οι μωαμεθανοί. Κυνηγούν με δόρατα και βέλη, και λατρεύουν θεούς με ονόματα που παραπέμπουν στον Δία, τον Απόλλωνα, την Εστία. Τα ρούχα τους, φωτεινά και στολισμένα με κοχύλια, θυμίζουν ελληνικές ενδυμασίες. Οι γυναίκες είναι απελευθερωμένες και κοιτάζουν τους ξένους απευθείας στα μάτια. Πρόκειται για ένα λεύκωμα με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τον Δημήτρη Μανιάτη όπου περιγράφει την καθημερινή ζωή μιας φυλής έντονα επηρεασμένης από τον πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδας και είναι γραμμένο σαν μικρό οδοιπορικό στα ίχνη του Μακεδόνα στρατηλάτη.