Ο Υμηττός

Περιγραφή:

Αντί προλόγου στο βιβλίο τούτο, που γράφηκε για να δώση στους ενδιαφερομένους, με χρονολογική σειρά, την ιστορία του ιερού βουνού της Αττικής, την πιθανότερη κατά τους πανάρχαιους χρόνους και την πραγματική κατά τους μετέπειτα, έκρινα καλύτερο να επαναλάβω ένα μικρό μέρος της εισαγωγής του Παύλου Καρολίδη στην "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" του Παπαρρηγοπούλου.
"... Σύμπασα η Ελλάς εβαπτίσθη, ούτως ειπείν, εν τη ιστορία τη πραγματική και ιδεώδει και δεν έμειναν εν αυτή όρος, βουνόν, λόφος, βράχος, ποταμός, ρείθρον, πηγή ύδατος, μη έχον όνομα, μη εξυμνηθέν υπό της ποιήσεως και μη διαφημισθέν υπό της ιστορίας. Και ότε επί χρόνου τινά περίοδον εφαίνετο η πραγματική ιστορία εξαφανιζομένη από του προσώπου της Ελλάδος και παραδιδομένη εις την διάκρισιν της βαρβαρότητας, μόνη η όψις και η θέα της φυσικής Ελλάδος ήρκει, ίνα εν τη φαντασία του ποιητού εμφανίζηται η Ελλάς η ιστορική μεθ' όλου του μεγαλείου και του κάλλους αυτής.
Η νεκρά Ελλάς καθίστατο "νεκρά αθάνατος" εν τη φύσει της Ελλάδος και ενέπνεεν εις τον μέγαν ποιητήν στίχους προς τους αθανάτους νεκρούς, ων το όνομα ζη σήμερον εν τη πνοή της αύρας και τω ψιθύρω των υδάτων.
Τα δάση είναι πλήρη της δόξης αυτών. Η αρχαία στήλη η υψούμενη εν τη σιγή της ηρεμίας καυχάται επί συγγενεία προς την ιεράν αυτών κόνιν. Αι σκιαί αυτών πτερυγίζουσι περί τα σκιόεντα όρη και η εικών αυτών κατοπτρίζεται εν εκάστη πηγή. Ο ελάχιστος ρύαξ και ο μέγιστος ποταμός ρέουσι μιγνύοντες προς τους φλοίσβους των κυμάτων την δόξαν των Ελλήνων. Υφ' οιονδήποτε ζυγόν και αν κύπτη, η γη αύτη ανήκει εις τους Έλληνας και εις την Δόξαν...".