Η πολιτική του σώματος
Περιγραφή:
Παρουσίαση
Ως πεδία αναμετρήσεων για κοινωνική θέση και γόητρο, τα χορευτικά δρώμενα στην Ελλάδα αποτελούν πολιτισμικά σημαντικές, αν και εθνογραφικά παραμελημένες, εορταστικές δραστηριότητες. Το ανθρώπινο σώμα παρουσιάζεται στην εξαιρετικά δομημένη όσο και δυναμική κοινωνική αρένα του χορού, όχι απλώς ως σύμβολο προς ερμηνεία, αλλά και ως εστία της εμπειρίας και φορέας της πρακτικής.
Το βιβλίο αυτό, προϊόν μακρόχρονης επιτόπιας ανθρωπολογικής έρευνας σε μια κωμόπολη της βόρειας Ελλάδας, εξετάζει τρία διαφορετικά πλαίσια χορού: τον παραδοσιακό γάμο, τις "ευρωπαϊκές" χοροεσπερίδες των τοπικών συλλόγων και την πιο ιδιωτική μορφή του "πάρτυ". Περιγράφει τις πολλαπλές ιδεολογίες του εαυτού, του φύλου και της κοινότητας, τις οποίες οι κάτοικοι της πόλης ενσωματώνουν και διερευνούν καθώς χορεύουν. Παράλληλα αναλύει τις πρακτικές του φαγητού, του ποτού, της ομιλίας και του δωρισμού και τον προφορικό λόγο μέσα από τον οποίο οι συμμετέχοντες αποδίδουν νόημα στις πράξεις τους. Έτσι αναδεικνύει τα σημεία τριβής και τις στιγμές της αναμέτρησης και δείχνει τους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνικές περιστάσεις του χορού θέτουν διαφορετικά προβλήματα στους άντρες και τις γυναίκες, προσφέροντας το έδαφος για μια αληθινή πολιτική του σώματος. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Ο χορός στην Ελλάδα, ως αντικείμενο επιστημονικού ενδιαφέροντος, έχει μελετηθεί σχεδόν αποκλειστικά από τη σκοπιά της λαογραφίας, μιας επιστήμης βασισμένης στο ρομαντικό εθνικισμό... Ωστόσο, ο συνδυασμός του χορού με εθνικά θέματα δεν επιτρέπει τη θεώρησή του ως τόπου όπου εκτυλίσσονται ταπεινότερες αλλά πλουσιότερες και πολυπλοκότερες μορφές πολιτικής δράσης - σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στα φύλα, πολιτικές και κοινωνικές διακρίσεις, κοινωνική κατασκευή ταυτοτήτων. Επίσης, διαφεύγει ένα μεγάλο μέρος της πρακτικής γνώσης των ατόμων και της εμπειρίας τους σχετικά με το χορό. Αντί να θεωρήσω τους χορευτές βουβά σώματα που ενσωματώνουν παθητικά αχρονικούς κληρονομημένους "τύπους" χορών, τους προσεγγίζω σαν δρώντα υποκείμενα που, ενώ έχουν διαμορφωθεί από αυτές τις συλλογικές μορφές έκφρασης, διαπραγματεύονται συγχρόνως νέα νοήματα γι' αυτές. Παραδόξως, η εντατική επικέντρωση στο χορό οδηγεί σε μιαν ευρύτερη διαπίστωση: ο χορός μάς εισάγει στην κοινωνία. (Jane Cowan, από τον πρόλογό της για την ελληνική έκδοση)
Το βιβλίο τιμήθηκε το 1990 με το Esther Kinsley Award και το 1991 με το Chicago Folklore Prize "για το υψηλό επίπεδο της επιτόπιας ανθρωπολογικής έρευνας και μεθοδολογίας, για την πλούσια πραγματολογική θεμελίωση και για τη δημιουργική ενασχόληση με συναφή θεωρητικά ζητήματα" (Επιτροπή Απονομής).
