Μπορώ να σας φωνάζω... μαμά και μπαμπά;

Γεννήθηκε σε κάποια χώρα με μια “ιδιαιτερότητα”. Δεν είχε την όραση του. Οι γονείς του πάλευαν για να τον μεγαλώσουν αλλά ποτέ δεν του έλειψε τίποτα. Αργότερα, μετανάστευσαν στην Ελλάδα για ένα καλύτερο αύριο. Λίγους μήνες αργότερα, πέθαναν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο μικρός Jacob, όντας 5 χρονών, μεταφέρεται σε ορφανοτροφείο. Από αυτό το σημείο κι έπειτα, η ζωή του αλλάζει.

Μέσα από την ιστορία του στο ορφανοτροφείο περιγράφονται τα συναισθήματα των παιδιών αυτών καθημερινά για το πως εξελίσσονταν, πως βίωναν την καθημερινότητα και τις σκέψεις τους για το αύριο.

Από την άλλη μεριά, μπορεί κανείς να αγκαλιάσει εξίσου με την ίδια αγάπη, την μητρότητα και να παρατηρήσει πόσο σημαντικό είναι για μια γυναίκα, όταν το επιθυμεί, να γίνει μητέρα και το πόσο σημαντική είναι η στήριξη του συντρόφου της, σε όλο αυτό το ταξίδι της ζωής.

Μέχρι την ενηλικίωση του ο Jacob γνωρίζει την αγαπημένη του φίλη Ορνέλια, την αγάπη της οικογένειας ξανά και την πίστη του στη ζωή. Μια ιστορία που η αγάπη, η δύναμη της πίστης στον εαυτό μας καθώς και η μοίρα παίζουν καθοριστικό ρόλο. Γιατί το να μπορεί κάποιος να ξαναπεί την ιερή λέξη “Μαμά και Μπαμπά” δημιουργεί ένα συναίσθημα που δεν θα ήθελε κανείς να σταματήσει να υπάρχει ποτέ.

Γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στο να αγαπήσουν και να αγαπηθούν σε αυτήν την ζωή γιατί “δεύτερη ζωή δεν έχει”.