Ανέμων Φθόγγοι

Και οι στάχτες σου γίνουν πυρήνες των κυττάρων σου

Σε μια άλλη ζωή

Όπου εγώ θα υπάρχω

Κι αμήχανα θα με προσπεράσεις

Σαν να μην υπήρξα

Κι αν ο ουρανός δεν φωτίσει ξανά

Κι αν δεν κλείσουν οι πληγές που μου άνοιξες

Θα γεννηθώ ξανά

Κάθε στεναγμός, ανατολή

Κάθε πληγή, βαθύρροος ωκεανός

Κάθε ανάμνηση, βουητό μετά το πέρας

του πηγαίου ήχου

Σαν αυτόν του κλειδώματος της πόρτας

ενός άδειου δωματίου.

Η ποιητική συλλογή αυτή χαρακτηρίζεται από έντονη λυρική ευαισθησία και εσωτερική

ένταση, με θέματα που αγγίζουν τον έρωτα, τη μνήμη, την αστική εμπειρία και τη

διαμόρφωση της νεανικής ταυτότητας του συγγραφέα.