Η Λαϊκή Επιμόρφωση και η Αυτομόρφωση ως πράξη Δημοκρατίας (1982-1987)

Η αυτομόρφωση, ως κίνημα παιδείας, δεν είναι πολυτέλεια για τους λίγους. Είναι αναγκαιότητα για όλους. Είναι ηθική στάση ζωής. Γιατί είναι η απόφαση να σκέφτεσαι ελεύθερα. Να αμφισβητείς, να εξετάζεις, να φωτίζεις την πραγματικότητα. Να μη συμβιβάζεσαι με το ψέμα ή την απάθεια. Να ενώνεις τη γνώση με τη δράση, τη μάθηση με τη δικαιοσύνη, τη δική σου ανακάλυψη με τον διπλανό σου.

Στον 21ο αιώνα, η αυτομόρφωση είναι θεμέλιο για δημοκρατίες που αντέχουν. Για κοινωνίες που δεν παρασύρονται από την υπερπληροφόρηση ή υποτάσσονται στην τεχνολογική παντοδυναμία, αλλά διαμορφώνουν ενεργούς, ελεύθερους, ανθεκτικούς και σκεπτόμενους πολίτες. Για μια παιδεία που είναι στα χέρια των ίδιων των πολιτών, δεν παρασύρεται από ό,τι τους σερβίρουν. Γιατί η αυτομόρφωση δεν είναι η αποθήκευση μιας σειράς πληροφοριών. Είναι καλλιέργεια μιας άλλης κουλτούρας σεβασμού και περιέργειας για τον συμπολίτη μας. Είναι η πεποίθηση ότι όλοι είμαστε συνάμα μαθητές – διά βίου - αλλά και όλοι μας μπορούμε να είμαστε δάσκαλοι, ο ένας για τον άλλον, και μαζί για ένα συλλογικό αφήγημα. Είναι ο πολίτης που αναζητά, διασταυρώνει, αμφισβητεί, αναλύει. Και τελικά, ανακτά και αποκτά τον έλεγχο της σκέψης του.