Πέρα από τη συναίνεση

Περιγραφή:

Θα μπορούσε να είναι ένα καζίνο σαν όλα τα άλλα, όπου κανείς κερδίζει –ή χάνει– μια περιουσία σε όλα τα παιχνίδια που επινόησε ο νους του ανθρώπου: από το τάβλι ώς το σκάκι. 
Εδώ όμως, στην αυστηρά φυλασσόμενη αίθουσα του πάνω ορόφου, δικαίωμα εισόδου έχουν μόνο οι μυημένοι, οι ασυνήθιστα ταλαντούχοι παίκτες. Εδώ το μεγάλο παιχνίδι έχει ως αντικείμενο τους ανθρώπους, τα έθνη, την εξουσία, την ίδια την ιστορία. Οι παίκτες και οι παίκτριες στοιχηματίζουν τις μνήμες τους, τα προσόντα τους, την ανεξαρτησία τους, τη διάρκεια της ζωής τους… 
Όσο μεγαλύτερο είναι το διακύβευμα, τόσο πιο επικίνδυνοι και αμείλικτοι οι κανόνες του παιχνιδιού. Ώς την τελική αναμέτρηση, με στόχο τον έλεγχο της Αίθουσας του Παιχνιδιού, που ισοδυναμεί με τον έλεγχο της ανθρωπότητας.

***

«Σε μια εποχή με βιβλία όπως το Cloud Atlas του Ντέιβιντ Μίτσελ [εκδ. Μεταίχμιο] και Η ιστορία μιας θεραπαινίδας της Μάργκαρετ Άτγουντ [εκδ. Ψυχογιός], τα σύνορα μεταξύ των λογοτεχνικών ειδών είναι συχνά τεχνητά, είτε προσδιορίζονται από το μάρκετινγκ είτε από μια συγκαταβατική στάση απέναντι σε είδη που αδίκως θεωρούνται ελάσσονα», εξηγεί η συγγραφέας στην εφημερίδα Le Monde. «Αν αγαπώ ιδιαίτερα τη λογοτεχνία του φανταστικού και την επιστημονική φαντασία, είναι επειδή μας προσφέρουν μια μοναδική δυνατότητα να περιγράψουμε ταυτοχρόνως θεμελιώδη ανθρώπινα προβλήματα σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, ενδεχομένως επινοημένες ή πειραγμένες. Χρησιμοποιώ σε μεγάλο βαθμό μοτίβα και αφηγηματικούς τρόπους υπερφυσικούς, για να αποφύγω τον κίνδυνο να θεωρήσουν οι αναγνώστες ότι βρίσκονται μπροστά σ’ ένα ντοκιμαντέρ. Ωστόσο, αν η προοπτική που ανοίγω επιτρέψει επίσης στους αναγνώστες να σκεφτούν τι συμβαίνει με τα μιντιακά μονοπώλια, την εξωφρενική ισχύ του λόμπυ των πετρελαϊκών εταιρειών, ή την υποχώρηση των δημοκρατικών θεσμών, αυτό θα με ικανοποιούσε πλήρως». 
Τα μυθιστορήματά της έχουν έντονη πολιτική χροιά («οικολόγος της Αριστεράς» δηλώνει η ίδια), ποτέ ωστόσο δεν υποκύπτουν στον πειρασμό του μεταμφιεσμένου δοκιμίου, κάθε άλλο. Πρόκειται για μια μυθοπλασία δεξιοτεχνική, ευφάνταστη και πανούργα, που υπηρετείται από μια αυστηρά δομημένη γραφή: «Γράφω με ευσυνειδησία, αλλά δεν ντρέπομαι όταν το αποτέλεσμα είναι παιγνιώδες αντιθέτως». 
Hugues Robert, Le Monde (3.3.2023)