ΜΙΣΕΛ ΟΥΕΛΜΠΕΚ ΑΠΟΛΟΓΙΑ:

Περιγραφή:

Το μέσο που χρησιμοποιεί ο Ουελμπέκ για να ενοποιήσει τα δύο επίπεδα (το ρεαλιστικό και το υπαρξιακό), για να λιώσει όλο αυτό το μοναδικής οξύνοιας κοινωνικό υλικό του σε υπαρξιακή κατάσταση, είναι παραδόξως το «απλό ηθικό συναίσθημα». Το συναίσθημα, πάντα ηθικό για τον Ουελμπέκ, και πάντα αποκαλυπτικό τού είναι των πραγμάτων στην κοσμοθεωρία του, αχρείαστο, λοιδορημένο και εξοβελισμένο στη σύγχρονη ορθολογική φιλελεύθερη Δύση, είναι η συγκολλητική ουσία των λογοτεχνικών αιτημάτων του […] Είναι, με άλλα λόγια, η απόλυτα συναισθηματική φύση των έργων του Ουελμπέκ που ανοίγει μέσα μας τη ρωγμή, για να αντιληφθούμε όχι απλά το έλλειμμά μας, αλλά τη ριζική απελπισία μας όταν, για να το καλύψουμε, παράγουμε ως «νοήματα» για τον εαυτό μας τα προϊόντα του καπιταλισμού μας – κάτι που εγκαθιδρύει συνολικά το υπαρξιακό πεδίο στο ουελμπεκικό σύμπαν: κάθε κατανάλωση, κάθε πεολειχία, κάθε έργο τέχνης, κάθε νέα ή παλιά θρησκεία, κάθε επιτυχημένη κλωνοποίηση, όλα τα «νοήματα» που οι ήρωες του Ουελμπέκ καταφάσκουν ως παιδιά της Δύσης, αποπνέουν αυτό το λυπητερό συναίσθημα με το οποίο τα διαποτίζει ο συγγραφέας τους: τη συνείδηση της βέβαιης αποτυχίας τους.