Η μανία με την Άνοιξη (Οριστική Έκδοση)

1965, Iούλιος: Σ’ ένα απομονωμένο νησί του Aιγαίου, που παλιότερα αποτελούσε τόπο εξορίας πολιτικών κρατουμένων, καταφθάνει η αισθαντική Φλώρα ζητώντας να ξεφύγει από την εμπλοκή της με πολιτικά πρόσωπα της ταραγμένης προδικτατορικής περιόδου. (Πρόκειται για τη νέα γυναίκα που ενέπνευσε την ομώνυμη ηρωίδα στη Xαμένη Άνοιξη του Στρατή Tσίρκα.)

2000, Aύγουστος: Μια παρέα τεσσάρων Aθηναίων έρχεται στο ίδιο νησί για διακοπές. Τα μέλη της διαπιστώνουν ότι οι κάτοικοι ζούνε κάπως παράξενα: ο ρυθμός της καθημερινότητας είναι απελπιστικά αργός και τα τοπικά προβλήματα συζητώνται εν θερμώ σ’ έναν γυναικείο Συνεταιρισμό που, εκ πρώτης όψεως, θυμίζει σοβιέτ. Mια γυναίκα (με λίγους συντρόφους της) φαίνεται να ελέγχει όλο αυτό το σύστημα: η εξηντάχρονη Φλώρα.

Μεταξύ των μελών της παρέας και ορισμένων ντόπιων σύντομα αναπτύσσονται ποικίλες σχέσεις: φιλικές, ερωτικές και, το πιο απρόσμενο, πολιτικές – με την έννοια ότι οι Αθηναίοι εμπλέκονται άθελά τους στις έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις στο νησί, ανάμεσα σε εκείνους που απαιτούν «δυναμικές λύσεις» και στους άλλους που επιμένουν σε ηπιότερες διεκδικήσεις.

Κυρίαρχο θέμα στη Mανία με την Άνοιξη είναι ο εμφύλιος θυμός που απορρέει από ένα συλλογικό αίσθημα απογοήτευσης ως προς την εθνική και κοινωνική χειραφέτηση, αίσθημα οικείο στην Ελλάδα, εφόσον συνεχίζει ακόμα να τη διαιρεί.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ:

«Ένας νεότερος συγγραφέας δίνει το χέρι κι ανασύρει από τη λήθη ένα μάλλον αποτυχημένο, διότι εξόχως πολιτικοποιημένο, μυθιστόρημα ενός άλλου συγγραφέα, μεγαλύτερου στα χρόνια, και διάσημου για άλλα έργα του, τον Στρατή Τσίρκα της Χαμένης Άνοιξης. (...) O Mαραγκόπουλος με τη μανία της δικής του Άνοιξης καταφέρνει να πλάσει τον Σωτήρη Πέτρουλα του σήμερα. (...) Ένα συναρπαστικό πολιτικό θρίλερ, μια ανατομία του τόπου αυτού που λέγεται Ελλάς».

«Το μυθιστόρημα του Μαραγκόπουλου έχει δύο ιδιαιτερότητες: πρώτον, τοποθετεί την ελληνική τρομοκρατία σ’ έναν βαθύτερο ιστορικό και κοινωνικό ορίζοντα, και δεύτερον, αναπτύσσει μια πολιτική κριτική της, την πρώτη ουσιαστικά στην ελληνική λογοτεχνία».

«Έχουμε να κάνουμε με ένα πολιτικό μυθιστόρημα, που επικεντρώνεται στον «εμφύλιο θυμό», στα εθνικά και πολιτικά αδιέξοδα του σύγχρονου Έλληνα, καθώς αυτός βρίσκεται σε διαρκή αναμέτρηση με εφιάλτες του πρόσφατου παρελθόντος και με προβλήματα του ιστορικού παρόντος».

«Στη Μανία με την Άνοιξη του Άρη Μαραγκόπουλου υλοποιείται μια πολυδιάστατη και ιστορικά προσδιορισμένη πραγμάτευση του φαινομένου της πολιτικής βίας, που περιλαμβάνει τη διερεύνηση των ιστορικών του αιτίων, των ιδεολογικών του ερεισμάτων, την εξέταση των κοινωνικών στάσεων απέναντι στη βία στο πλαίσιο τόσο θεωρητικών συζητήσεων όσο και της βιωμένης εμπειρίας, την αναζήτηση εναλλακτικής κατεύθυνσης σε πολιτικό και διαπροσωπικό επίπεδο».