Το Προπέτασμα του Χρόνου

Στην πορεία όμως, η μία του υπόσταση, ερωτεύεται την αγαπημένη της άλλης υπόστασης, με αποτέλεσμα η αρχική επιλογή, να μετατρέπεται, εκθετικά, σε διπλή επιλογή, δηλαδή με τέσσερις εκδοχές. Ταλαντεύεται συνεχώς, χωρίς να μπορεί να επιλέξει. Ταυτόχρονα, αρχίζουν να αλλάζουν οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες του, δημιουργώντας του καινούριους προβληματισμούς. Οι δύο γυναίκες που υπάρχουν στη ζωή του, φαίνεται να απευθύνονται στο ίδιο άτομο, αλλά κάθε μία, έχει νοητική επαφή, με μία από τις δύο υποστάσεις. Φαινομενικά, υπάρχει μια διπλή σχέση και ένα αναπτυσσόμενο ερωτικό τρίγωνο, αλλά στην πραγματικότητα, είναι δύο άκρως καθαρές και ξεχωριστές σχέσεις, βιολογικά όμως, με το ίδιο άτομο. Θα μπορέσει ο Έκτορας, να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση και αν το κάνει, θα έχει τους ίδιους στόχους; Μήπως καταρρεύσει η μία του υπόσταση και μαζί της χάσει τον μισό του εαυτό;

Αξίζει άραγε, να μπορούμε να ζούμε τις άλλες μας επιλογές, όταν έχουμε ζήσει τις πρώτες; Μήπως, αν γυρίσουμε πίσω, να διαλέξουμε κάτι άλλο στη ζωή μας, τα διλλήματα πολλαπλασιασθούν και μας συντρίψουν; Ίσως πάλι, να φτιάχνουν ένα καλύτερο μέλλον. Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι: Μπορούμε να απαντήσουμε με σιγουριά, αν είμαστε εμείς ή ο κβαντικός εαυτός μας; O Χρόνος, φτιάχνει ένα προπέτασμα. Κανείς δεν ξέρει, αν πίσω από τον καθρέπτη ο εαυτός μας, μας βλέπει σαν το είδωλό του.