Περιγραφή:
Έμοιαζε, λοιπόν, στον νου μου, σαν η εποχή που τώρα ζούμε να περικυκλώνεται από τα ίδια φιλοσοφικά περί του πρακτέου και περί του ζην ερωτήματα, τις ίδιες εντάσεις –θρησκευτικές και πολιτικές–, με τα αντίστοιχα που ταλάνισαν την ελληνιστική εποχή. Και τότε, εξαίφνης, φαντάστηκα τους άσημους («ελάσσονες» τους αποκαλούμε) και συνήθως άγνωστους ποιητές της Παλατινής να ζουν στο τώρα και τα ποιήματά τους να γράφονται τώρα, στη νέα Ελληνική, με τους δικούς της τρόπους, ιδιωματισμούς και ύφος. Αυθαιρεσία πιθανώς. Ανεπίτρεπτη όμως; Δεν μπορώ και δε θέλω να απαντήσω. Αφήνω την απάντηση στους αναγνώστες πρωτίστως και στους ειδικούς δευτερευόντως.
