Πέτα το στη θάλασσα

Περιγραφή:

Μια μητέρα πλησιάζει την προκυμαία της Θεσσαλονίκης στα 1963. Σε λίγα λεπτά, το βρέφος που κρατά στην αγκαλιά της βυθίζεται στη θάλασσα. Σε δύο μέρες, τα πρωτοσέλιδα οργιάζουν. Ο κόσμος τη γιουχάρει στην αναπαράσταση. Η σκύλα, η φόνισσα, η παιδοκτόνος. Γύρω της, στροβιλίζεται το σκοτεινό σύμπαν εκείνης της εποχής. Ένα ίδρυμα παρατημένων βρεφών που το ίδιο πρωί δεν δέχτηκε το βρέφος. Το ίδιο ίδρυμα διοχετεύει παρανόμως βρέφη που αγοράζονται στην Αμερική. Πολιτικά σκάνδαλα και μεσίτες βρεφών. Αλισβερίσια δημοσιογράφων και αστυνομίας, για να κουκουλωθεί το βρόμικο κύκλωμα. Πολιτικός που κάνει κομπίνες με τα οικόπεδα και τα βρέφη που πουλά ο κουμπάρος του. Νεογνά-μούμιες στις σοφίτες των παλιών σπιτιών της Αθήνας. Ο Ψυχρός Πόλεμος Αμερικανών και Ρώσων. Ένας Γάλλος Πρόεδρος που ξεψυχά ξεθεωμένος στην αγκαλιά της μετρέσας του.
Μια βρόμικη πραγματικότητα που τυλίγει το πτωματάκι του βρέφους σαν μαγαρισμένη φασκιά. Μια αληθινή ιστορία για μια μάνα που έγινε παιδοκτόνος από τη μια στιγμή στην άλλη. Ποια γρανάζια της εξουσίας και της κοινωνίας την οδήγησαν σε αυτή την πράξη; Μια αληθινή ιστορία που επινοεί τον μύθο της μέσα από την πραγματικότητα από την οποία πηγάζει. Γιατί κάθε ιστορία ανήκει σε αυτόν που την αφηγείται τελευταίος.

Πού είναι το παιδί σου, κυρά μου; Στη Σαλονίκη, κύριε Διοικητά.
Το βρήκαμε εμείς. Αλήθεια; Πού;
Στη θάλασσα, πνιγμένο. Αποκλείεται να είναι το δικό μου το παιδί αυτό. Βάλε τα παπούτσια σου και πάμε στο νεκροτομείο για αναγνώριση. Πηγαίνουμε, το βλέπεις το πνιγμένο, κι άμα δεν είναι το δικό σου, σε γυρνώ πάλι εγώ πίσω, με το περιπολικό. Το απόγεμα θα είσαι εδώ και θα τρως σπόρια με τις φίλες σου στη βόλτα.
Απόσπασμα από το βιβλίο