Ανατομία του έπους 1940 - 1941*
Περιγραφή:
Τα μεταγωγικά φέρνουν τώρα καθημερινά εκτός από τρόφιμα και σαπούνι, αρβύλες, ιματισμό κουβέρτες και πλήθος άλλα είδη χρήσιμα, την ύπαρξη των οποίων είχαν ξεχάσει οι μαχητές. Με την περιποίηση του εαυτού τους καταγίνονται οι πάντες. Από την πρώτη κιόλας μέρα. Κουρεύονται, ξυρίζονται, βράζουν νερό και σαπουνίζουν το κεφάλι, το πρόσωπο και άλλα μέρη. Οι τολμηρότεροι προμηθεύονται άγνωστο πώς κάποιο τενεκέ ή άλλο δοχείο, αποσύρονται σε κάποια ρεματιά και σαπουνίζουν όλο το κορμί τους, κάνοντας χειμωνιάτικα υπαίθριο μπάνιο, με μόνη θέρμανση τις ηλιακές ακτίνες. Μπουγάδα βάζουν όλοι. Στρατιώτες και αξιωματικοί. Πλένουν τα εσώρουχά τους. Μπαλώνουν τα τρύπια, με βελόνες και κλωστές, που αρχίζουν να εμφανίζονται. Εκεί με την στασιμότητα βρίσκουν τους πολεμιστές του Κεντρικού Μετώπου και τα δέματα, που άρχισαν να στέλνονται από τα μετόπισθεν πριν απ' τον χειμώνα. Κι εκεί, οι πολεμιστές αυτοί, μαθαίνουν για τις φροντίδες των γυναικών και των κοριτσιών της Ελλάδος να ετοιμάζουν μάλλινα. Και δοκιμάζουν αγαλλίαση και υπέρτατη ικανοποίηση. Κάθε μάλλινο που φορούν, πλεγμένο από κάποια άγνωστη, είναι σαν χάδι από χέρι δικής τους ύπαρξης, που αν και βρίσκεται πέρα, μακριά, εν τούτοις είναι ωσάν να παραστέκει εκεί, αόρατη και αυλή. Ποτέ τα Ελληνόπουλα δεν ένιωσαν τόσο κοντά τις Ελληνίδες [...]
Με το σταμάτημα του Κεντρικού Μετώπου, φτάνουν και στις πρώτες γραμμές του εφημερίδες και περιοδικά. Από αυτά μαθαίνουν οι πολεμιστές για τον ενθουσιασμό στα μετόπισθεν για τον θαυμασμό της ανθρωπότητας και για το "ήρωες" που ανεβάζουν και κατεβάζουν τους πολεμιστές. Και γελούν. Ήρωες αυτοί; Ούτε που το φαντάστηκαν ποτέ. Εκείνο που ξέρουν είναι ότι γλύτωσαν σαν από θαύμα αμέτρητες φορές σε μάχες. Πέρασαν κακουχίες, που ούτε καν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα τις άντεχαν. Υπόφεραν καρτερικά τα πάνδεινα και πολεμούσαν. Πολεμούσαν συνέχεια, ζώντας όσα είχαν ακουστά για πόλεμο από τα σχολεία τους κι από τους πατέρες τους. Και να που τώρα κάνουν κι αυτοί έναν πόλεμο. Πόλεμο δικό τους. Της γενιάς τους. Εκείνο, όμως, το "ήρωες" το βρίσκουν κάπως αστείο και αλληλοκοροϊδεύονται. Τα πειραχτήρια, που δεν λείπουν από κανένα τμήμα, πετούν σε κατάλληλη ευκαιρία "ρε για δες κάτι ήρωες!".
