Ο Αριστοτέλης τα ηθικά ευδήμια και η αρετή ως υπαρξιακή ανάγκη

Περιγραφή:

Το χρήμα που συσσωρεύεται χωρίς να αξιοποιείται για πράγματα που θα φέρουν χαρά δεν είναι μόνο άχρηστο, αλλά και επιζήμιο, αφού, εν τέλει, μπορεί να επιφέρει κινδύνους. Η κοινωνική καταξίωση, οι τιμές, η αποδοχή και η επαγγελματική αναγνώριση έχουν νόημα μονάχα αν συνδέονται με την επίτευξη της ευτυχίας. Αν οι επιτυχίες αυτού του είδους απαιτούν θυσίες που καθιστούν τον άνθρωπο δυστυχή, στερούνται νοήματος, καθώς αντιβαίνουν στο τελικό νόημα της ζωής.

Από αυτή την άποψη, η ευτυχία αποκτά διαστάσεις υπαρξιακές, αφού ο άνθρωπος υπάρχει για να την απολαύσει. Η ζωή που δεν γνώρισε την ευτυχία είναι χαμένη ζωή, καθώς δεν μπόρεσε να εκπληρώσει την τελεολογική της αποστολή, δηλαδή το λόγο για τον οποίο είναι πλασμένη. Η ταύτιση του υλικού ευδαιμονισμού με την ευτυχία αποτελεί παρανόηση που αποπροσανατολίζει τον άνθρωπο από τον τελικό στόχο.