Μπελλαντόνες στο Λιθάρι

Η συγγραφέας, μέσα από βιώματα, απωθημένα, μισόλογα κι απαγορευμένα ακούσματα, δίνει φωνή σε πρόσωπα και στιγμές που αλλιώς θα χάνονταν. Με το ιδίωμα του τόπου, με συγκίνηση και χιούμορ, ξαναπατά στα μονοπάτια της παιδικής μνήμης και μεταπλάθει τον πόνο σε αφήγηση.

Μια προσωπική επιστροφή – και μαζί ένα γυναικείο χρονικό αντοχής, επιθυμίας και σιωπηλής εξέγερσης.

"Αγαπώ την Κέρκυρα και γράφω γι' αυτά που άκουγα κρουφά από τις συζητήσεις των μεγάλων γυναικών κυρίως, στα καντούνια ή περιμένοντας να γιομίσουνε νερό τις λάτες τους, αυτά που έπαιρνε τ' αφτί μου, πριν πει η μάνα μου 'δεν κάνει να τ' ακούς αυτά, πήγαινε να παίξεις'. Κράτησα όλα αυτά τα μισόλογα, τα απαγορευμένα, στην άκρη του μυαλού μου, και αφού έζησα κι εγώ με τη σειρά μου μια πλούσια πολυταξιδεμένη ζωή, σε όλες τις εκφάνσεις, διηγούμαι αυτά τα λειψά μισόλογα με ιστορίες που αφορούν όμως και τους δικούς μου πόνους. Και κάποιες σκέψεις που πέρασαν κρυφά ή φανερά κι από το δικό μου μυαλό..." Βούλα Τζιλιάνου