Ωκυρρόη Αξιόκερσα

Περιγραφή:

ΑΠΑΡΧΕΣ

Ο χρόνος λάξευσε τις ακτές και τους όρμους
έσταξε λήθη στους θρόνους και τα θεμέλια
ενέσταξε γαλάζια αχλύ στα ιερά και τα ηρώα

Άγρια βοτάνια βλάστησαν στις οχυρώσεις
ρίζες άλωσαν τα άβατα 

Σ’ αυτό το αρχαίο άσυλο που μισό ακούμπαγε στο χώμα
μισό ανεγειρόταν με την νοσταλγία του βλέμματος
μας οδηγούσαν βοές και θροΐσματα

Από αυτό το εγκαταλελειμμένο τελεστήριο
να ξεκινήσει το ταξίδι μας; 
Από αυτά τα πελάγη ν’ αναπλεύσουμε προς το παρελθόν; 

Μα πρώτα για να πνεύσουν ούριοι άνεμοι
πάντοτε χρειάζεται θυσία
πάντοτε για ν’ αρχίσει το ταξίδι ανάγκη ένα φονικό 
και τις αρχές ξανά στοιχειώνουν οι κραυγές της Ιφιγένειας


Κι αν ήταν τα χέρια μας άδεια από πρόσφορα κι απαρχές
αν άδεια τα χέρια άγγιζαν βωμούς και θυσιαστήρια 
κρυφά προσκόμιζαν τα δώρα της Ιφιγένειας 

Καταβάλλουμε λύτρα
αφήνουμε νεκρωμένη σάρκα 
αφήνουμε ομφάλιους λώρους μες στα αίματα

Τα σύννεφα κινούνται αναδιατάσσονται 
πύλες μέσα σε πύλες μέσα σε πύλες
αποκαλύπτονται στον ουρανό 
καλούν σε λιτανεία
προς την Ανατολή και προς την θάλασσα

*******************

ΥΔΩΡ ΤΕΛΕΣΤΙΚΟ

Ο χρόνος έσταξε αγέλαστος
στις κιβωτούς από κορμούς αγριοκερασιάς
κι εκείνες υπερχείλισαν από τις ρευστές αναμνήσεις

Ολοένα εντονότερα ακούγονται οι βοές
καθώς ζυγώνουμε
τα φράγματα υποχωρούν συντρίβονται
πίνουμε όλοι μας απ' την μυστική Κασταλία
που αποκαλύπτεται πίσω
απ' τα καταθρυμματισμένα τοιχώματα

Η λιτανεία δοκιμάζει το πικρό ύδωρ
ορμητική λάβα κατακλύζει τις φλέβες
μεθά τον λογισμό συγχέοντας
πρόσωπα και χρόνους

Κι εμείς
γευόμαστε τον ενικό του πένθους
σ' έναν ατέρμονο ενεστώτα

Τώρα στεκόμαστε στις Σκαιές Όχθες

Τώρα βουβή η λιτανεία αντικρίζει την σκοτεινή καλωσύνη
κι ανοίγεται στην Λυκαία θάλασσα