Η Παραμυθιά

 

Στην ψηλή κορυφή του Κισσάβου φύτρωσε κάποτε ένα δέντρο που δεν υπήρχε πουθενά αλλού στον κόσμο. Το δέντρο που γέννησε τα παραμύθια. Όμως ήρθε μια εποχή που το δέντρο ξεχάστηκε και έμεινε κούτσουρο, κατάξερο. Η γιαγιά, φύλακας του δέντρου και της παράδοσης, κρατούσε τον τελευταίο σπόρο του στην τσέπη της.

 

Μια μέρα, ο σπόρος έπεσε στο έδαφος. Τα μυρμήγκια ήταν αυτά που τον συνάντησαν πρώτα, μα ο λαγός τον άρπαξε και, αφού χάθηκε στα κύματα της κορδέλας, έπεσε πίσω στη γη. Πίστεψε τότε ο σπόρος πως επιτέλους θα βλαστήσει, όμως αυτό δεν συνέβη, γιατί τα καλοκαίρια στον κάμπο είναι ξερά και, χωρίς τη βροχή, οι σπόροι δεν φυτρώνουν.

 

Ένα απόγευμα του καλοκαιριού, κάτω από τα κλαδιά των ελαιόδεντρων, δύο παιδιά παίζουν και γελούν, μα σύντομα ξεσπάει μπόρα. Θα είναι αυτή η στιγμή που επιτέλους ο σπόρος της Παραμυθιάς θα φυτρώσει;

 

Μια έμμετρη ιστορία για μικρούς και μεγάλους που μας θυμίζει οτι οι λέξεις και οι ιστορίες είναι σαν σπόρια. Φυτρώνουν, θεριεύουν και μας ενώνουν με τη μαγεία που κρύβεται στον κόσμο γύρω μας.