Λαμπερή σελήνη

και σκιές από ψυχικά τοπία.

Οι λέξεις της είναι τρυφερές και αιχμηρές, γεμάτες ερωτηματικά, προσευχές και αναμνήσεις. Είναι μια φωνή που γράφει «από μέσα», και διαπερνά τον αναγνώστη — όπως η βροχή που δεν είναι δροσιά, αλλά αλήθεια.

Η πρώτη της ποιητική συλλογή μοιάζει με προσευχή, εξομολόγηση και ξόρκι μαζί.

Έρωτας, θάνατος, μοναξιά, επιθυμία και φως — όλα δραπετεύουν σε σελίδες που έχουν ήδη φορέσει μουσική,

καθώς κάποια από τα ποιήματα της συλλογής μελοποιήθηκαν και ταξιδεύουν πλέον και με ήχο.

Η Λαμπερή Σελήνη είναι ένα άγγιγμα στο μέτωπο του αναγνώστη. Και ίσως… μια υπόσχεση πως ό,τι είναι αληθινό,

ακόμα κι όταν σιωπά, πάντα επιστρέφει.