Ο Ταμπουράς του Μακρυγιάννη

Ο ταμπουράς του Μακρυγιάννη είναι ένα αντιπολεμικό και αντιρατσιστικό διήγημα που βασίζεται σε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα. Πρόκειται ουσιαστικά για μια τριλογία, που εκτυλίσσεται σε τρεις πόλεις αντίστοιχα: τη Βαγδάτη του 17ου αιώνα, λίγο πριν ο σουλτάνος Μουράτ την καταλάβει και την καταστρέψει (1638), την Κωνσταντινούπολη του 18ου αιώνα (που εδώ ονομάζεται Σταμπούλ) και την μετεπαναστατική Αθήνα. Αυτό που συνδέει τις τρεις αυτές πόλεις είναι ένα μουσικό όργανο, ο ταμπουράς, που περνάει από χέρι σε χέρι: Από τον Ιρακινό κατασκευαστή του, στους περιστρεφόμενους δερβίσηδες, και τέλος στον Μακρυγιάννη (εξού και ο τίτλος του έργου).

Το διήγημα επιλέχτηκε μεταξύ 100 υποψηφιοτήτων και βραβεύτηκε με το Α΄ βραβείο διηγήματος που προκήρυξε η εφημερίδα «Ημερήσιος Κήρυκας» της Λάρισας σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Λαρισαίων, την Ένωση Βιβλιοπωλών Λάρισας «Φίλων ο Λαρισαίος» και τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Ν. Λάρισας.

To εικαστικό του εξωφύλλου: Μάρτιν Ρέεμπυ (1835), «Ο κατασκευαστής μπουζουκιών Λεωνίδας Γαΐλας». Πηγή: Αριστέα Παπανικολάου–Κρίστενσεν, «Αθήνα 1818-1853. Έργα Δανών καλλιτεχνών», Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, 1985.