Ρίτα

Συμμαθητές και καθηγητές μιλούν για το τελευταίο έτος του λυκείου μιας νεαρής μαθήτριας, της Ρίτας, όπως το έζησαν οι ίδιοι. Ο ερωτευμένος Βιγκό, η τρυφερή ­Ρομάν, ο ιδιόρρυθμος Τιμούρ συνθέτουν ένα πορτρέτο της Ρίτας, σκιαγραφώντας μια ζωή γεμάτη όνειρα, αγάπη, φιλίες, αλλά και φτώχεια και μια κατεστραμμένη οικογένεια. Ένα πορτρέτο όμως που εντέλει αποδεικνύεται ατελές, αφού όλοι αναγκάζονται να παραδεχτούν πως δεν γνώριζαν τι πραγματικά βασάνιζε τη νεαρή μαθήτρια, εκτός από την ίδια. Κανείς δεν φανταζόταν τι είχε συμβεί στη Ρίτα.

«Δεν είμαι σίγουρος πώς θα μπορούσα να σας βοηθήσω… Θα κάνω ό,τι μπορώ. Η Ρίτα ήταν καλή μαθήτρια, ειδικά στις αρχές της χρονιάς. Στη Φιλοσοφία, έχω τα παιδιά για αρκετές ώρες, την πρόσεξα αμέσως. Θα έπρεπε να είχα αντιληφθεί κάτι, θα έπρεπε να ήμουν καλύτερος δάσκαλος. Όλοι οι συνάδελφοι το ίδιο σκέφτονται. Πώς γίνεται, ως εκπαιδευτικοί, να μην πάρουμε χαμπάρι κάτι τέτοιο;»