Περίπτερα πυρός

Στου χρόνου δεν έχεις ενδώσει τη φθορά

Μα κάθε ώρα που περνά ωραιότερο γίνεσαι

Φαίνεται πώς για σένα όχι μόνο η Τύχη, μειλίχια θεότης

Αλλά και η Τέχνη, θυγατέρα της μνήμης, ακόμα ξενυχτά

Και ορθώνει γύρω σου ανυπέρβλητα τείχη

Ο θησαυρός που μέσα σου κρύβεις, άνθος αθέριστο

Όχι, δεν είναι από τον κόσμο αυτό

Άλλο φέγγος σε στολίζει σε διάνυσμα ψυχικό

Κι αν όσα μπόρεσε να δωρίσει η σκέψη

Φαίνονται πενιχρά μπρος στη δική σου χάρη και ομορφιά

Έρχονται πίσω λαμπροί ποιητές και ανέσπεροι στίχοι.