Φωταγωγός

Περιγραφή:

ΟΝΕΙΡΟΘΥΜΙΚΟ 

Της φυγής το νυχτερινό ταξίδι νοστάλγησες
που ψηλά σε φυσάνε οι άνεμοι του Μορφέα και ως θνητός λογίστηκες


κι όσο αντέχεις ακόμα το τολμάς
Πού τελειώνουν τα όνειρα ψάχνεις να βρεις απελπισμένα


Πού μανταλώνει η πόρτα της λογικής;


Και ξεκάλτσωτος απόψε τρέχεις
στις ανικανοποίητες δίνες του σκοταδιού και της ρέμβης
Πες μου, τι βλέπεις στα φθαρμένα όνειρά σου;


Μακιαβελλίζονται πάντα ξεδοντιάρες, παρθένες αρετές;
Κονταροχτυπιούνται ακόμα αναμετάξυ τους οι πόθοι;


Πες μου, τι βλέπεις στα πεθαμένα όνειρά σου;


Ντελαπάρισε και τούτη η προσπάθεια της κάθαρσης;


Τέλεψε δια παντός η ανάγκη και νικητήρια στέφθηκε για πάντα η συ-
νήθεια;
Τις ώρες αυτές, που φοράς λευκό χιτώνα και ελιά


Τις ώρες αυτές, που η φιγούρα σου ζεστή βροχή πλένει τα δέντρα
κι είναι σκοτάδι και μοναξιά,
ο ουρανός κατεβαίνει στα χέρια σου κι εγώ τρομάζω


Φτώχυνε τόσο η αξιοπρέπεια κι ο έρωτας στη γη


Ο πλανήτης μπατάρισε


Βιάσου