Παραμύθια και ιστορίες με φαντάσματα

Κατάδυση ή πτήση (όπως το νιώθει κανείς) στο φανταστικό, στο μαγικό, στο απόκοσμο. Άλλοτε αποδέκτης το παιδί, άλλοτε αποδέκτης ο ενήλικος, που πάντα όμως ενεργεί όχι μόνο ως αναγνώστης αλλά και ως κοινωνικό ον με θεμέλιο λίθο τα παιδικά του βιώματα και τα ακούσματα που είχε στην τρυφερή ηλικία, όπου τα πάντα ήταν δυνατόν να συμβούν. Για τον Στορμ, που ήταν και ποιητής, οι νουβέλες του ωρίμασαν μέσα από τις λυρικές του δημιουργίες, ενώ θεωρώντας ως είδος τη νουβέλα «αδελφή τού δράματος» κατόρθωσε μέσα στο έργο του να συνδυάσει λυρισμό και ένταση. Και τα δυο αυτά στοιχεία είναι φανερά στις μεταφρασμένες ιστορίες που παρουσιάζονται εδώ. Αξιοποιώντας το μυθολογικό υπόστρωμα τού γερμανόφωνου χώρου και τους θρύλους που υπήρχαν στον ευρωπαϊκό βορρά πολύ πριν τον εκχριστιανισμό, επιτυγχάνει μια σύζευξη παγανιστικού υλικού και ρεαλιστικής αφήγησης αφήνοντας τις αφηγηματικές αρετές του να μας μαγέψουν. Ειδικά στο τελευταίο αφήγημα, όπου στη ροή του αναγνωρίζονται οι σκιές του Πόε και του Ντίκενς, ο λυρισμός και η δραματικότητα φτάνουν σε μια κορύφωση πραγματικά μαγική.