Αλμυρό Μαργαριτάρι

– Τι διαβάζεις;

– Ένα ποίημα.

– Δεν φοβάσαι τις λέξεις;

– Όχι.

– Η ποίηση, όμως, είναι ένας ωκεανός από λέξεις που άλλες χαϊδεύουν και ηρεμούν τα κύματα κι άλλες συγκρούονται στο βυθό και σηκώνουν ομηρικές τρικυμίες.

– Ακόμα και οι πιο γλυκόφωνες, όταν συναντηθούν, δεν ξέρεις αν θα υφάνουν του ζωοφόρου ήλιου τραγούδι ή το στερνό της Εκάβης μοιρολόι.

– Δεν τις φοβάμαι.

– Μπορεί, βέβαια, να μαγευτείς από τις ξελογιάστρες που με στεφάνι μυρτιάς και μυρωμένο σώμα λικνίζονται απαλά στο ρυθμό της μάνας γης και τραγουδάνε στις αιώνιες γιορτές του πλάτανου αλλά και να θυμώσεις με τις αγανακτισμένες που σε ξεκουφαίνουν με συνθήματα στα πεζοδρόμια της καψαλισμένης πόλης ή να ντραπείς με τις ξεδιάντροπες φεμινίστριες όταν πετάγονται γυμνές στην μέση της αυλής για να μολύνουν τον αέρα της βόλεψής σου κι ακόμα να μαστιγωθείς και να ματώσεις με τις ανάγωγες και τις ασεβείς που σε ρωτάνε τις άγρυπνες τις νύχτες εάν τάισες και εσύ με την σιωπή σου τα τόσα ψέματα και σου τσιμπολογάνε την ψυχή μες στα σκοτάδια.

………………