Η διαχρονική παρουσία της Θείας μητέρας

από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. (Ματθ. 11:11)

Αυτό σημαίνει πρώτον, τη σύνδεση του πνεύματος Ιωάννη με τον Αδάμ, αφού είναι ο πρώτος εξ ανθρώπων και δεύτερον, ότι η Θεοτόκος

δεν νοείται ως απλή γυναίκα αλλά ως Λόγος όπως ο Ιησούς.

Φαίνεται ότι εκείνοι που φρόντισαν να ξεχάσουμε ότι η ψυχή δεν έχει φύλο, ήταν οι ίδιοι που φρόντισαν να εξορίσουμε τον Θεό κάπου στο υπερπέραν και οι ίδιοι που εξοστράκισαν τη γυναίκα από το ιερό του ναού και τη Θεία Μητέρα από την Αγία Τριάδα.

Στο απόκρυφο Ευαγγέλιο καθ’ Εβραίους, που χρησιμοποιούσε ο Ιερώνυμος, ο Ιησούς λέει «ακόμα και τώρα η Μητέρα μου, το Άγιο Πνεύμα με πήρε και με μετέφερε στο όρος Θαβώρ».

Το πρώτο Ευαγγέλιο λεγόταν «Σύμφωνα με τους Εβραίους», που έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως στους Εβιονιτικούς κύκλους και θεωρεί τον όρο «μητέρα» ισότιμο με το Άγιο Πνεύμα.

Το κατ’ εικόνα που συνδέθηκε με την Ψυχή, δεν θα μπορούσε να οδηγήσει στο καθ’ ομοίωση, εάν δεν έφερε εξ’ αρχής Ουσία Θεού. Εάν η Θεοτόκος Μαρία ήταν απλώς μια γυναίκα χωρίς Θεία Ουσία, ατελής, δεν θα μπορούσε να γεννήσει τον τέλειο Λόγο Χριστό.

Μέχρι να αποκατασταθεί η ιδέα για την Θεία Μητέρα και η στάση του ανθρώπου προς την ψυχή του είναι αδύνατον να αναβιβαστεί και να εξελιχθεί ουσιαστικά η ζωή του. Όταν όμως αυτό συμβεί, τότε ανακαλύπτει ότι η ψυχή του έχει φτερά, ελεύθερα από το χώρο και το χρόνο και η συνείδησή του αλλάζει.