Μακεδόνων κραυγή

Ένας τόπος δεν μπορεί να προσδιοριστεί ονοματολογικά και να μην έρχεται στην επιφάνεια η ιστορία του. Η ονομασία και η ιστορία ενός χώρου είναι έννοιες αλληλένδετες και άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Η ονομασία ενός τόπου δίνει ιστορία, μνήμες, παραδόσεις, πολιτισμό, ταυτότητα, γλώσσα ιθαγένεια κ.ά. στοιχεία που καθόριζαν και καθορίζουν την ιστορική εξέλιξη και πορεία του λαού που ιστορικά και διαχρονικά κατοικεί σε αυτόν.

Για τον αναφερόμενο χώρο των Σκοπίων, τα ονόματα Δημοκρατία της Σλαβίας ή Κάτω Σλαβίας, Σλαβονική Δημοκρατία, Δημοκρατία του Βαρδάρη, Δημοκρατία των Σκοπίων, θα προσδιόριζαν άριστα το όνομα και την ιστορία του τόπου. Ή Δημοκρατία της Παιονίας ή Δαρδανίας κ.ά. έστω και αν δεν προσεγγίζουν εθνοτικά το λαό.

Κατά το γράφοντα, η ονομασία που αποδέχθηκε η ελληνική πολιτεία για την επαρχία των Σκοπίων, αποτελεί τεράστιο εθνικό λάθος. Αποτελεί την αρχή, σημαντικό βήμα αφανισμού της ελληνικότητας του μακεδονικού χώρου. Βήμα, που μαζί με την πειρατεία ταυτότητας και γλώσσας, την κλοπή πολιτιστικής παράδοσης και ιστορίας, οδηγεί με βεβαιότητα στο να ξεχάσει ο αυτόχθονας/γηγενής Μακεδόνας ποιος ήταν και ποιος είναι. Ταυτόχρονα γεννά δύσκολους συνειρμούς, που αναπόφευκτα οδηγούν στην ύπαρξη και «Νότιας Μακεδονίας».

Έτσι ενώ η «Βόρεια Μακεδονία» είναι κράτος, με έντονο πυρήνα «μακεδονισμού», η υπονοούμενη «Νότια» είναι απλά μια επαρχία, μια περιφέρεια ενός άλλου κράτους. Κρίνεται ότι αυτό δεν βοηθά τη λύση που δόθηκε, αλλά διεγείρει αλυτρωτισμούς και επανεκκινεί επεκτατικές βλέψεις των βορείων γειτόνων προς νότο για την ολοκλήρωση του ονείρου. Ευχή ο χρόνος να μας διαψεύσει.