Σελάνα

Οι Υάδες,

οι Νύμφες της βροχής,

έσταξαν

της ανασταλαγιάς το δάκρυ.

Ρέει το αποβρόχι

και οι στάλες

κεντούν το κορμί μου.

Στη θύμηση σου

ασπαίρει η καρδιά μου.

Σκοτεινή θλίψη

στο στερνό φως της αγάπης.

Σκόρπισε

της μέθης τ´αρώματα,

της Φιλύρας τ´άνθη

στους χυμούς του έρωτα

πριν σβήσουν τ´άστρα.

και η Σελάνα της αγάπης

θα φωτίσει

το κρυστάλλι της καρδιάς!

Αστερόεσσα!

Ποθοβόλα Σελάνα!

Πασιφάη! Ευρυφάεσσα!

Σπιθοφεγγιά των άστρων!

Γάργαρο φεγγάρι των αναστεναγμών!

Λυχνάναμα τ´Ουρανού που επωάζεις τον έρωτα!

Ο σελαγισμός σου να φωτίζει με αγάπη την καρδιά!

Να θάλλει η όλβια ελπίδα!

Ν´ανάβεις στα ποετάστρα τη φλόγα της αγάπης!!