Ωσεί άνθος του αγρού

καθημερινά πανομοιότυπα και τους πνευματικούς μας διορατισμούς εξετάζουμε μη και ανακαλύψουμε κάτι το αλλιώτικο που αποζητάμε στη μοίρα μας.

Κάτι το κάπως συναρπαστικό, το σε ονείρου σφαίρας αδιάφανης συμπλεκόμενο,

το εξαϋλώνοντα το φθαρτό παρόν, την καθημερινή ανούσια ρουτίνα που σε ανυπαρξία μεταφράζει την προσωρινή μας ύπαρξη. Τι είναι;

Διαφέρει οπωσδήποτε για τον καθένα. Ο καθένας κι ένα αλλιώτικο τραγούδι προορισμό του κάνει, τη δική του μουσική στον κόσμο για να πει, αν τη σφραγίδα της κληρονομίας και του χρέους νιώθει στα σπλάχνα του. Κάποιον αυλό ο καθένας θε να φτιάξει στη ζωή του, την μπαλάντα της καρδιάς του για να τραγουδήσει.