Αυλαία

Περιγραφή:

Tα βιβλία έχουν τη φιλοδοξία να φέρουν τους ανθρώπους σε επαφή και σε ανταλλαγή απόψεων. Για τον ίδιο λόγο γράφω κι εγώ. Μέχρι σήμερα έχω εκδώσει ποιητικές συλλογές. Αυτή τη χρονιά αποφάσισα να παρουσιάσω οκτώ θεατρικά έργα, μονόπρακτα. Αυτά τα μονόπρακτα είναι μια συνισταμένη από ιστορίες, περίπου αληθινές, περίπου μυθοπλασίας, καθημερινής τρέλας. Μια συνισταμένη αναγκών. Μια συνισταμένη περίπλοκων περιπτώσεων και προβλημάτων ανθρώπων της διπλανής πόρτας ή και της δικής μας πόρτας. Προβλήματα που συμβαίνει να έχουμε αλλά φοβόμαστε ή δεν μπορούμε να τα συνειδητοποιήσουμε και πολύ περισσότερο να τα μοιραστούμε. Υπάρχουν πολύ μεγάλα προβλήματα που παιδεύουν την ανθρωπότητα. Θέματα πολιτικά, πολιτειακά, κοινωνικά, οικονομίας, υγείας, φτώχιας, ανισομοιρασμένου πλούτου, θρησκείας.Υπάρχουν και προβλήματα που φαίνονται πιο μικρά αλλά ίσως δεν είναι τόσο μικρά, σαν ένα σκουλήκι στο βάθος της ψυχής μας, στον πυρήνα της προσωπικότητάς μας που δημιουργούν ψυχαναγκαστικές καταστάσεις. Αυτά εκφράζονται προς τα έξω με διάφορους τρόπους χωρίς να φαίνονται πόσο καθοριστικά είναι στην πραγματικότητα. Μας παραπλανούν και μας οδηγούν σε λάθος επιλογές και κατά συνέπεια σε λάθος κινήσεις και πράξεις που δεν μας βοηθούν, με αποτέλεσμα να συσκοτίζουν το θέμα μας περισσότερο. Έτσι δημιουργείται η ανθρώπινη δυστυχία, δυστοκία και γίνονται αιτία για μια λάθος πορεία. Ανικανοποίητος έρωτας, σαρκικός και συναισθηματικός, έλλειψη αγάπης, ανάγκη για επιβεβαίωση του εγώ, καθώς και καταπιεσμένες σχέσεις είναι αυτά που υπάρχουν ως επί το πλείστον στη ρίζα μιας διαταραχής και είναι υπεύθυνα για αυτήν. Αυτό βέβαια συμβαίνει στο ασυνείδητό μας. Το κακό είναι ότι εκεί βασίζεται η δομή του εαυτού μας –του εαυτού που δεν γνωρίζουμε– και χωρίς να το συνειδητοποιούμε αναπτύσσεται μια νευρωτική εξάρτηση από κάτι και μας ωθεί σε πράξεις και συναισθήματα που διαφέρουν από αυτά που θέλουμε συνειδητά να κάνουμε. Κατ’ αυτόν τον τρόπο χαλάει η σχέση με τον γύρω κόσμο μας και έχουμε πρόβλημα. Όλα αυτά βέβαια ξεκινούν από τη βρεφική και παιδική ηλικία μας και συνεχίζουν όσο μεγαλώνουμε με συγκεκριμένους κώδικες συμπεριφοράς, καταναγκαστικούς που δεν λαμβάνουν υπόψη τους ατομικές ελευθερίες και αληθινές ανάγκες. Τα μονόπρακτα αυτά δεν έχουν καμιά διάθεση να είναι ψυχαναλυτικά ή φιλοσοφικά ή οτιδήποτε άλλο. Είναι φωτογραφισμένες στιγμές ζωής, καταστάσεις σοβαρές και αστείες που έχουν δάκρυ και γέλιο δίπλα δίπλα όπως όλα τα πράγματα στη ζωή. Ελπίζω ο αναγνώστης να τα διαβάσει ευχάριστα.