Άγρια ειρήνη

Περιγραφή:

Στη σύγχρονη εβραϊκή ποίηση αντικρούεται συχνά η ρήση του Τζορτζ Σανταγιάνα ότι «ένας ποιητής δεν μπορεί να είναι μεγαλειώδης παρά μόνο αν γράφει στη γλώσσα του νανουρίσματος της μάνας του». Ο Γεουντά Αμιχάι ανήκει σε όσους έγραψαν μεγαλειώδη ποίηση σε μια γλώσσα που δεν ήταν η μητρική τους. Ο Αμιχάι, όπως και αρκετοί συγγραφείς και ποιητές της γενιάς του, εγκατέλειψε την πρώτη του γλώσσα για να βρει καταφύγιο στη σύγχρονη εβραϊκή. Στην εγχώρια ισραηλινή λογοτεχνία κυριαρχεί η αφήγηση του έθνους και οι διττές υπαγωγές δεν σπανίζουν στη βιογραφία πολλών δημιουργών αυτής της περιόδου. Στη ζωή αλλά και στο σύνολο της εργογραφίας του Αμιχάι κυριαρχούν οι ιδιότητες του ποιητή και του στρατιώτη: «Ζωγραφίζω τη ζωή μου στον πόλεμο και τον έρωτα, στην αντάρα και τη σιωπή». Ο ίδιος πολέμησε κι αγάπησε πολύ και δεν δίσταζε να υψώνει τη φωνή του υπέρ της ειρήνης. Το 1994, στο πλαίσιο της απονομής του Βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη, ύστερα από πρόσκληση του πρωθυπουργού Γιτσχάκ Ρα­μπίν, ο Αμιχάι διάβασε στίχους του, μεταξύ αυτών και την «Άγρια ειρήνη». Όταν ρωτήθηκε γιατί επέλεξε το συγκεκριμένο ποίημα, απάντησε: «Το έγραψα όταν η ειρήνη ήταν μόνο ένα όραμα, λίγο πριν από το Σύμφωνο Ειρήνης με την Αίγυπτο. Η Ιστορία μάς έχει διδάξει ότι η ζωή είναι πολύ σύ­ντομη για να περιμένουμε να επέλθει φυσική ειρήνη. Η φύση πρέπει να υποβοηθηθεί, να προστατευτεί σαν τα αγριολούλουδα».

 

«Είσαι το ποίημα που γράφεις, το ποίημα που γράφεις είναι εσύ, ο εαυτός σου».

Πάουλ Τσέλαν [από επιστολή του προς τον Αμιχάι στις 7 Νοεμβρίου 1969]

 

«Είναι ένας από τους μεγαλειώδεις ποιητές μας και είναι πολύ προσιτός. Όταν διαβάσει κανείς τα ποιήματά του, δεν μπορεί να τα ξεχάσει ποτέ – μπορεί να υπάρξει τόση ζωή μέσα σε δεκαέξι σειρές».

Οκτάβιο Πας

 

«Ο Αμιχάι είναι η πιο οξυδερκής και στέρεη ποιη­τική νοημοσύνη».

Τσαρλς Κένεθ Γουίλιαμς

 

«Ο Αμιχάι είναι ένας χαρακτηριστικός άντρας με ασυνήθιστα χαρίσματα που, αφηγούμενος την προσωπική του ιστορία, αφηγείται επίσης τη μεγάλη Ιστορία του λαού του».

Εντ Χιρς

 

«Παρά τον αυτοβιογραφικό χαρακτήρα της ποίη­σης του Αμιχάι, το έργο του αντικατοπτρίζει κάθε Ισραηλινό και, υπό μια ευρύτερη έννοια, κάθε άτομο του εικοστού αιώνα».

Μπόαζ Αρπάλι

 

«Ο Γεουντά Αμιχάι είναι ο πιο μεταφρασμένος ποιητής της εβραϊκής γλώσσας μετά τον Βασιλιά Δαβίδ».

Ρόμπερτ Άλτερ

           

«Τα ποιήματα του Αμιχάι έχουν την εξάντληση του βετεράνου αλλά και την ενέργεια του εραστή».

Τζόναθαν Γουίλσον

 

«Γεουντά Αμιχάι – ένας κοσμικός ψαλμωδός».

The New Yorker