Το άσπρο μανιτάρι με τα δύο ονόματα
Περιγραφή:
«[…] Μόλις πριν λίγες ώρες, κάτω από τη μαγική πανσέληνο, τις αμέτρητες φλογίτσες των αστεριών και με τη δύναμη της καλής ευχής που όλοι μαζί κάναμε, έγινε ένα θαύμα. Η αγάπη, η καλοσύνη και η επιθυμία μας να βοηθήσουμε μια ζωή να γίνει καλύτερη, έγινε πραγματικότητα. Με την αγάπη και το ενδιαφέρον για τον διπλανό μας, μόνο όμορφα πράγματα γίνονται. Και να θυμάστε, φίλοι μου, όταν προσφέρεις, είσαι πάντα πιο ευτυχισμένος, πιο χαρούμενος από αυτόν που δέχεται την προσφορά. […]»
Γεννήθηκα στη Νέα Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης και οι ρίζες μου κρατάνε από τη Μικρά Ασία. «Το άσπρο μανιτάρι με τα δύο ονόματα» είναι το δεύτερό μου παραμύθι. Το πρώτο ήταν «Η μπλε τραγιάσκα και το κόκκινο φεσάκι», ένα παραμύθι για τη φιλία δύο παιδιών που χωρίζονται από τον πόλεμο, στο πλαίσιο δράσης για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Μεγάλωσα και έζησα στη Θεσσαλονίκη, ασκώντας το επάγγελμα του εμπόρου και της δημιουργού χειροποίητων κατασκευών και κοσμημάτων. Μέχρι την ώρα της αναπότρεπτης, όμως συνάμα πολυπόθητης συνταξιοδότησης.
Που στεκόταν, λέει, στο πλατύσκαλο μιας καινούργιας ζωής, που ανοιγότανε μπροστά μου. Στο ένα χέρι κρατούσε μια πυξίδα και με το άλλο μου έδειχνε έναν δρόμο φτιαγμένο από επιθυμίες και όνειρα, που κάτι μου θύμιζαν.
Προς το Σκαλοχώρι Βοΐου Κοζάνης έβγαζε ο δρόμος. Εκεί με πήγαινε η αγάπη μου για τη φύση, εκεί, σταθερά, έδειχνε και η πυξίδα της καρδιάς! Είναι το χωριό όπου γεννήθηκε ο Νίκος. Χτισμένο σε οροπέδιο, στα 850 μέτρα, βλέπει προς το Άργος Ορεστικό και αγναντεύει τον ήλιο να καθρεφτίζεται μέσα στη λίμνη της Καστοριάς καθώς ανεβαίνει στον ουρανό. Με το τέλειωμα της μέρας, το μικρό Σκαλοχώρι αποχαιρετά τον ήλιο, που δύει στα μεγάλα δάση της περιοχής του Βοΐου.
Περπατώντας μέσα σ' αυτά τα ομαλά, φωτεινά μανιταροδάση, γνώρισα και αγάπησα τα άγρια μανιτάρια της περιοχής. Ήταν η έμπνευση για να γραφτεί αυτό το παραμύθι.
