Το βλέμμα

Περιγραφή:

Η έκθεση του Γιάννη Μετζικώφ με 140 αδημοσίευτα σχέδια, κυρίως πορτρέτα αλλά και ολόσωμες φιγούρες που φιλοτέχνησε τα τελευταία τρία χρόνια, αποτελεί ένα ακόμη ταξίδι δια βίου μάθησης και ταυτοτικής αναζήτησης από αυτά που οργανώνουμε στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Η σκηνογραφία και η ενδυματολογία είναι η κύρια, θα έλεγε κανείς επαγγελματική ιδιότητα του Μετζικώφ. Με τα έργα που παρουσιάζει στις Γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης ο καλλιτέχνης προσκαλεί τον ζωγράφο μέσα του και προσπαθεί να μάθει περισσότερα γι αυτόν. Αυτή η προσπάθεια δεν γίνεται κεκλεισμένων των θυρών, πράγμα που τον κάνει να αισθάνεται ότι εκτίθεται, όπως συχνά αναφέρει ο ίδιος. Επειδή ακριβώς εκτίθεται, φαίνεται ότι τον προβληματίζει ο ρόλος του βλέμματος. Όχι τόσο το βλέμμα του ζωγράφου πάνω στο αντικείμενο της δημιουργίας του όσο το βλέμμα του θεατή πάνω στο ζωγραφικό έργο και τον δημιουργό του. Εκτιθέμενος στο βλέμμα των άλλων ο Μετζικώφ μπαίνει εκ των πραγμάτων σε μία δύσκολη συνθήκη που ακόμα και αν δεν αποτελεί πηγή ναυτίας ή την κόλαση, όπως θα έλεγε ο Σαρτρ, είναι τουλάχιστον πηγή αμηχανίας ή και αμφιβολιών του δημιουργού. Αυτή την αμηχανία ο Μετζικώφ προσπαθεί να εξορκίσει ή να εξιδανικεύσει κοιτάζοντας με τον τρόπο του Χάιντεγκερ για να μείνουμε στους υπαρξιστές, την οντολογία τους και την οπτική τους. Τοποθετεί το αντικείμενό του σε μία κοίτη, σε μία κλίνη. Το κοιτάζει. Το ανατέμνει με το βλέμμα του και το ανασυνθέτει ως πηγή ερωτικών συναισθημάτων. Για να εξασφαλίσει και το κοίταγμα του θεατή, του δίνει θεατρικό στόμφο και εξωστρεφή χρώματα. Έτσι ο ζωγράφος ολοκληρώνεται πάλι ως σκηνογράφος διεκδικώντας επιτακτικά το βλέμμα του θεατή του.