Διάλογος μ' έναν απόντα

Γνωρίζω, πως κάθε είδος λόγου, ακόμη και ο επιστημονικός, είναι μια αφήγηση, μια ιστορία ζωής που ο συγγραφέας διηγείται προσπαθώντας να κάνει τους άλλους κοινωνούς των σκέψεων και των εμπειριών του και, κυρίως, του νοήματος που συνήγαγε. Όταν, όμως, αυτή η αφήγηση παίρνει τη μορφή του εσωτερικού, ψυχικού διαλόγου μ’ έναν άνθρωπο που έχει οριστικά αποχωρήσει από τον κόσμο μας, τότε δεν είναι απλώς ανάμνηση, είναι κάτι περισσότερο: είναι προσπάθεια του ζώντος να συλλάβει το νόημα της ανάστασης∙ ουσιαστικά, την κρυμμένη στην ανθρώπινη σχέση ενατένιση της αιωνιότητας.