Ανθολογία ποίησης και πεζόμορφου στοχασμού ...παιδί δικό μας

Περιγραφή:

Από τη μια πλευρά, ο πόλεμος αφήνει βαθιά και
αμετάκλητα τραύματα, και τα παιδιά συχνά
πληρώνουν το πιο βαρύ τίμημα, καθώς η αθωότητά
τους συνθλίβεται μπροστά στη βία και την
καταστροφή. Όταν γράφουμε για τα παιδιά του
πολέμου, αγγίζουμε την καρδιά της ανθρώπινης
τραγωδίας, αλλά και της ελπίδας. Μπορούμε να
ξεκινήσουμε από τη ζωή ενός παιδιού πριν τον
πόλεμο –γεμάτη παιχνίδια, οικογενειακή θαλπωρή
και μικρές καθημερινές χαρές. Στη συνέχεια, η
έλευση του πολέμου ανατρέπει τα πάντα, αφήνοντας
το παιδί να βιώνει την απώλεια, το φόβο, την
αβεβαιότητα. Η δύναμη της επιβίωσης, όμως, είναι
μεγάλη.
Παρά την καταστροφή, τα παιδιά είναι σύμβολα
ελπίδας. Μέσα από τα μάτια τους μπορούμε να δούμε
την επιθυμία για ειρήνη, την αντοχή και την ικανότητα
να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον. [...]