Ο σαλπιγκτής

Περιγραφή:

«Εμείς οι καθαρόαιμοι Άριοι δεν πρέπει να έχουμε κανένα κληρονομικό κουσούρι, να μην εί­μαστε Τσιγγάνοι, Σλάβοι και έγχρωμοι. Ούτε φυσικά ομοφυλόφιλοι. Ότι υπάρχει κανόνας, ειδικά στην δική μας εξέχουσα τά­ξη των Ες-Ες, που την θαυμά­ζει όλη η κοινωνία την οποία δημιουργούμε, πως είμαστε εξ αμ­- φοτέρων των γονέων γόνοι Α­ρίων. Ότι αυτό που ισχύει για τους Εβραίους, που θεω­ρούν­ται ακραιφνείς Εβραίοι μόνο οι γεννη­μέ­νοι από μάνα Εβραία, είναι εντελώς αντίθετο από τις δικές μας δοξασίες, όπου και οι δύο γονείς είναι Άριοι. Ότι η σοβαρή διαφωνία μας με τους Ε­βραίους είναι αυτό που είπε ο ίδιος ο Φύ­ρερ - Χίτλερ: “Ή ε­μείς ή αυτοί”. Και τώρα έφτασα στο ση­μείο να βρίσκομαι στο δίλημμα, αν αυτό που είπε ο Χίτλερ “ή εμείς ή αυτοί” στέκει σε κάποια λογική. Συνεπώς τι προκύπτει σαν συμπέρασμα για να μην ανησυχώ; Ότι όλοι οι υιοθετημένοι αγνώστων βιο­λο­γι­κών γονέων είναι παράσιτα και απαράδεκτοι να μπούνε στις τάξεις μας. Τι μου είπε εκείνος ο Χέλμουτ; Ότι ε­γώ είμαι από μά­να γεννημένη στα Βαλκάνια! Όπου όλοι, ή σχε­δόν όλοι, αν εξαιρέσουμε κάποιους Τούρκους και Έλληνες, είναι Σλάβοι! Άρα εγώ είμαι απορριπτέος ως νεολαίος του Φύρερ. Ε­γώ, που εν­τάχθηκα πρώτος. Εγώ, που έγινα πρώτος αξιωματι- κός του. Εγώ, που πάνω από τον θεό έχω τον Χίτλερ. Εγώ, που δεν θα δίσταζα να εκτελέσω δεκαπέντε μη Άριους, για την με­γά­λη δό­ξα μας, για την φιλοδοξία μας. Μήπως για την ματαιο- δοξία ή κενοδοξία μας; Για ποια δόξα τέλος πάντων; Δεν ξέρω πια»...