Πτήση Ενάτη

Κάποιες φορές

Κάποιες φορές, μια δίψα καίει μου τα στήθια

και τριγυρίζει με, κάθε βραδιά, στα κρύφια.

Κάποιες φορές, κάτι παράξενο σαν νιώθω,

μες στη σιωπή, σαν αργοσβήνω από τον πόθο.

Θέλω να γράψω με το ρεύμα της ψυχής μου,

μες στα σβησμένα, γκρίζα φύλλα της ζωής μου.

Κι αποζητώ τα φύλλα αυτά να μ’ αλαργέψουν

σε κόσμους άλλους, που μπορούν να με γιατρέψουν.

Κάποιας θωριάς να νιώσω το μεγάλο θάμα,

Χερουβικό, να κοινωνήσω, φως και νάμα.

Λυτρωτική ν’ ακούσω τη φωνή των ήχων

μέσα στην αγιοσύνη του λυγμού των στίχων.