ΑΝΑΛΕΚΤΑ

Περιγραφή:

Επί πτερύγων αναμνήσεων, σε χαλεπούς καιρούς, γράφηκαν όσα περιέχονται στον παρόντα τόμο, με την επιστροφή σε κείμενα-γυμνάσματα και ενεργήματα ψυχής, να μην είναι διόλου ανώφελη. Μέσα στην καθημερινή χειμμαρώδη αλληλοδιαδοχή - ροή γεγονότων, όπου το θορυβώδες «νέο» γίνεται ακαριαία «παλιό», ακόμα και το πιο διάσημο, σημαντικό βιώσιμο που έχει τις πιθανότητες να επιζήσει, περνά στην «άμεση ιστορία» και σύντομα γίνεται, αναπότρεπτα, μακρινή μνήμη. Μένει το ερώτημα: Πόση διάρκεια στην πρόσληψη από τον αναγνώστη μπορεί να έχει μια αρθρογραφία ανάλυσης και κρίσης μιας επικαιρότητας, ιδιαίτερα τα 30 τελευταία χρόνια, τα πλέον κρίσιμα και δυσπερίγραπτα; Μπορεί ακόμα αυτή η θεματογραφία να συγκινήσει, να χτυπήσει συναγερμούς στην εσωτερικότητά μας και στα υπόγεια ηφαίστεια των συναισθημάτων και της συνείδησης του αναγνώστη;
Κι ακόμα να τονίσει τη βαθύτερη θεώρηση του ιστορικού γίγνεσθαι, κάνοντας το κάθε κείμενο επίκαιρο, ερμηνεύοντας το πολύ συχνά ανερμήνευτο χθες; Σε αυτόν τον τόμο, αγαπητοί αναγνώστες, συγκέντρωσα, ανθολόγησα από τη μεγάλη ποικιλία του πολιτικού και πολιτισμικού λειμώνα ό,τι πιο αντιπροσωπευτικό θεώρησα από τα δημοσιευμένα κείμενα στον Τύπο, τα οποία διηθήθηκαν, όπως πιστεύω, στην εποχή τους απ’ το αλάνθαστο φίλτρο μιας αντικειμενικής προσωπικής κρίσης και αξιολόγησης προσώπων και καταστάσεων.
Δημοσιεύματα που είδαν το φως στον τοπικό και παναττικό Τύπο, γεννήματα χαμηλής αντιρρητορικής φωνής ενός ανθολόγου, που ως μέλισσα αθόρυβα δούλεψε τη φορτωμένη γύρη, προσκαλώντας τον αναγνώστη σε ευήμερες εκδρομές ιδεών, σημαντικών γεγονότων, σκύβοντας πάνω σε βαρύτιμα συναξάρια της Ιστορίας και της Τέχνης, αλλά και σε ωραΐσματα σκέψης εκείνων των μορφών που αποθέωσαν στο παρελθόν του Έλληνα Λόγου.
Χρησιμοποίησα τον τίτλο: ΑΝΑΛΕΚΤΑ. Στην αρχαία ελληνική αναλέγω, σημαίνει συλλέγω, εξ ου στην Κοινή Ελληνιστική: ανάλεκτα, στην νεολατινική: analecta, ενώ στη φιλολογία η λέξη είναι συνώνυμη με αυτήν του απανθίσματος, Ανθολόγησης, Συλλογής Άρθρων, Ποιημάτων κ.λπ.