Η φιλοσοφία του woke

Η φιλοσοφία και η «επιστημολογία» του Woke αποτελούν συνέχεια της παλιάς διαφωτιστικής και μαρξιστικής άρνησης της ανθρώπινης φύσης –ο άνθρωπος είναι ένα «άγραφο χαρτί» πάνω στο οποίο η κοινωνία μπορεί να εγγράψει τα πάντα, το καλό ή το κακό – , η οποία θα φθάσει μέσα από τη μεταμοντέρνα-αποδομητική φιλοσοφία στην ίδια την απόρριψη της διάκρισης καλού και κακού, αλήθειας και ψεύδους, ταυτότητας και μη ταυτότητας. Ο Ζακ Ντεριντά θα απονομιμοποιήσει την έννοια του Νόμου και θα τον αντικαταστήσει με την αρχή της απόλυτης απροσδιοριστίας και ρευστότητας. Ο Ζυλ Ντελέζ θα φτάσει με ένα «επαναστατικό» τέχνασμα στον πιο ακραίο ατομισμό, ορίζοντας το υποκείμενο ως «αγέλη» («κάθε άτομο αποτελεί μια αγέλη»). Τέλος, ο Μισέλ Φουκώ θα δει την εξουσία ως μια διάχυτη ιδεολογία, φορείς της οποία είναι όλοι οι άνθρωποι και θα θεωρήσει τον νεοφιλελευθερισμό ως την απάντηση στην κοινωνία της πειθάρχησης. Ως εφαρμοσμένη φιλοσοφία, ο «γουοκισμός» θα διακινείται προνομιακά: α. Από μια εκδοχή του φεμινιστικού κινήματος, που δεν αρκείται στην ισότητα των φύλων αλλά, με την Τζούντιθ Μπάτλερ και την Queer θεωρία, θα βλέπει το φύλο ως απλή κοινωνική κατασκευή. β. από ένα αποαποικιακό κίνημα που δεν στοχεύει πλέον στην κατάργηση των φυλετικών ή εθνοτικών ανισοτήτων, αλλά στην αντικατάσταση των Κυρίων από την κυριαρχία των άλλοτε υποτελών. γ. τέλος, από ένα πολιτισμικό ρεύμα άρνησης της συνέχειας του ανθρώπινου πολιτισμού και της όποιας αντικειμενικής ή επιστημονικής αλήθειας, προς όφελος μιας καταθλιπτικής παροντικότητας, και της σχετικοποίησης των πάντων. Οι αντιθέσεις των φυλών, των εθνοτικών ομάδων, των φύλων και των σεξουαλικών ταυτοτήτων αποκτούν ουσιοκρατικό και ανταγωνιστικό χαρακτήρα: εξ ου και η άρνηση της συγκρότησης σε κοινωνία λευκών και εγχρώμων και η επικράτηση του χωριστικού κοινοτισμού. εξ ου και η αμφισβήτηση των βιολογικών σεξουαλικών ταυτοτήτων και εν τέλει ακόμα και της ύπαρξης των φύλων. εξ ου και η αμφισβήτηση της επιστημονικής αλήθειας και η αντικατάστασή της από μια woke πολιτική ορθότητα.