Η επιστροφή

Με τα λιγοστά έως ανύπαρκτα εφόδια που πήρε στην παιδική και εφηβική της ηλικία, διανύοντας μια δύσκολη πορεία στη ζωή της, θα επιστρέψει σχεδόν εκεί απ’ όπου ξεκίνησε; Πορεύεται μόνη της, περικυκλωμένη απ’ τους φόβους της, τις απογοητεύσεις της, την ηττοπάθειά της, τη ζηλοφθονία της, τα συναισθηματικά της κενά, τον αποκλεισμό της από την οικογένεια, και πολλά ακόμη…

Όμως, μέσα από αυτές τις στάχτες, μια σπίθα, η Τζούλιετ-Γεωργία, άναψε τη φωτιά της αναγέννησης και της δημιουργίας. Τι ρόλο θα παίξει η ίδια της η κόρη; Κατάφερε να της προσφέρει όσα έπρεπε ή τουλάχιστον όσα ήθελε; Στο τέλος, μέσα από τα γράμματα-επιστολές που άφησε, εμφανίζεται ως μια άλλη γυναίκα.

Κάμφθηκε απ’ τις αντιξοότητες της ζωής; Ήταν εκείνο το είδος του ανθρώπου που απέδειξε ότι είναι με τις πράξεις της ή ήταν απλά ένας άλλος εαυτός που οδηγήθηκε αναγκαστικά εκεί μέσα από ένα τοξικό περιβάλλον;

Αυτές ήταν κάποιες απ’ τις πτυχές της Θοδωρούλας που θα μας κάνουν να σκεφτούμε –και πιθανόν ν’ ανασκευάσουμε– μερικές απόψεις μας σχετικά με ορισμένες έννοιες και αξίες της ζωής. Αυτές θα προσπαθήσουμε ν’ αντλήσουμε ξεφυλλίζοντας τούτο το μυθιστόρημα.

Ένα ψυχογράφημα που θα εμπνεύσει και θα παρακινήσει πολλούς να ψάξουν μέσα τους και να ερμηνεύσουν αμφιλεγόμενα ζητήματα.