Ζωή σαν θάνατος

Πέφτω στα γόνατα, σκύβω το κορμί μου μπροστά κι αρχίζω να διώχνω τα χώματα και να ξεριζώνω μικρά αγριόχορτα με τα χέρια. Μετά, ξεκινάω να σκάβω με δύο κλαδιά στα χέρια, κάπως μυτερά, τα οποία σπάνε από τη δύναμη που βάζω μα δεν πτοούμαι. Συνεχίζω με τα δάχτυλα ενώ τα νύχια μου μαυρίζουν. Τα μάτια μου έχουν πεταχτεί έξω και ο κορμός από το σώμα μου κινείται όλος πάνω κάτω. Πρέπει να βγάλω χώμα και να το πετάξω μακριά. Το εκσφενδονίζω παντού βιαστικά κι αλλοπρόσαλλα. Λούζομαι στον ιδρώτα από τις έντονες κινήσεις. Τα ρούχα μου έχουν γεμίσει σκόνες και μικρές πέτρες. Έχω τρελαθεί από την αγωνία μου. Λες και ουρλιάζει στα αυτιά μου να την σώσω!»

Η 22χρονη χορεύτρια Ελένη Λευθεριώτη ξεκινάει το ταξίδι της ζωής της με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες, στον τόπο που την γέννησε. Την λαμπρή Κέρκυρα, το νησί της μουσικής και του πολιτισμού. Βλέπει τα όνειρα της να συνθλίβονται και ανθρώπους που αγαπάει, να την προδίδουν. Θα φύγει από τον τόπο της με σκοπό να γυρίσει μία νέα σελίδα στην πορεία της.

Χτίζει το μέλλον της ξανά και απελευθερώνεται από τα δεσμά του παρελθόντος ακόμη κι όταν αυτό

επιστρέφει να την τρομάξει. Θα αγκαλιάσει την θλίψη και την μοναξιά της και θα βαδίσει σε άγνωστα και σκοτεινά μονοπάτια προσδοκώντας την αγάπη. Με κίνητρό της πάντα την ανακάλυψη της αλήθειας, θα ζήσειμια ξεχωριστή περιπέτεια που θα αποτυπωθεί για πάντα μέσα της και θα την σημαδέψει καθοριστικά.