Η βαλίτσα με τις τρεις τσαγιέρες

Περιγραφή:

Ίσως τον έχουν διώξει από τη χώρα του, αφού πρώτα ηττήθηκε σε μάχη. Γι’ αυτό ο Δράκος διάλεξε να μένει μόνος μέσα στο δάσος και να φέρνει τον φόβο στις καρδιές όλων. Κι όμως ένα μικρό κορίτσι από ένα διπλανό χωριό δε γνωρίζει τι θα πει φόβος. Ξεκινάει ένα ταξίδι για την άλλη πλευρά του δάσους, κι ακόμη παραπέρα, κι ας ξέρει ότι θα τον συναντήσει. Κρατά στο χέρι του μια βαλίτσα. Μια βαλίτσα με τρεις τσαγιέρες. Κάθε τσαγιέρα, εκτός από τσάι, έχει κι ένα δώρο που του έχουν δώσει οι γονείς του: υπομονή, θάρρος, σοφία. Μ’ αυτά θα αλλάξει τη ζωή του Δράκου για πάντα.

«Ακολουθώντας σε γενικές γραμμές τη φόρμα και τα μοτίβα των λαϊκών παραμυθιών αρχική κατάσταση, δοκιμασία, δράση/μαγεία, δικαίωση το κορίτσι του παραμυθιού φεύγει μακριά από τους γονείς της για να «βρει τον δρόμο προς τον κόσμο που ανακαλύπτει ο καθένας μόνος του».
Ο κόσμος αυτός ορίζεται σαν η άλλη πλευρά ενός μεγάλου δάσους όπου μέσα του κατοικεί και παραμονεύει ένας δράκος που τρομοκρατεί τους κατοίκους του χωριού. Το συμβολικό σύμπαν που πλάθει ο συγγραφέας προσλαμβάνεται ατομικά, σύμφωνα με τη συγκρότηση του κάθε αναγνώστη, ενώ τα μοτίβα του δάσους και του δράκου μπορούν να αναλυθούν από πολλές πλευρές. Για παράδειγμα, η συνάντηση με τον δράκο θα μπορούσε να είναι η ερωτική ενηλικίωση, όπως ίσως θα πρότειναν οι υποστηρικτές της ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης, ενώ οι τρόποι προσέγγισής του μπορεί να σημαίνουν την κοινωνική και ψυχολογική ωριμότητα που απαιτεί ο χειρισμός δύσκολων καταστάσεων. Γενικά όμως θα μπορούσαμε να πούμε ότι το δάσος είναι ο ανεξερεύνητος κόσμος, το άγνωστο, ενώ ο δράκος το διαφορετικό, ο άλλος.
Πατώντας γερά στο παρόν και έχοντας για εφόδια όλα όσα θα έπρεπε να δίνουν οι γονείς στα παιδιά τους (πίστη στις ικανότητές τους, αγάπη για τον άλλον και ελπίδα για ένα καλό μέλλον), η ηρωίδα δοκιμάζει και δοκιμάζεται, υπερνικά τα εμπόδια και στο τέλος μεταμορφώνεται σε μια έμπειρη νέα γυναίκα η οποία με τη σειρά της μεταδίδει τις ίδιες αξίες στα δικά της παιδιά.
Η βαλίτσα με τις τρεις τσαγιέρες είναι το άλλο δώρο που χαρίζουν οι γονείς. Μέσα τους, εκτός από τσάι, υπάρχουν τα μαγικά που πρέπει να χρησιμοποιήσει το κορίτσι στις δύσκολες στιγμές του ταξιδιού: το θάρρος, η υπομονή για την επιτυχία των σκοπών και η σοφία. Στην πραγματικότητα το περιεχόμενο της κάθε τσαγιέρας είναι η πείρα που αποκτούμε όταν ξεπερνάμε δυσκολίες. Εδώ ο συγγραφέας φανερώνει την αγωνία του ως γονιός για το παιδί (του) και χαρίζει εκείνα που θα έπρεπε να κερδίσει μόνο του, τα θετικά δηλαδή στοιχεία που θα συγκροτήσουν και θα ολοκληρώσουν την προσωπικότητα του νεαρού ατόμου.»
Μαρίζα Ντεκάστρο, Το Βήμα (https://www.tovima.gr/2008/11/24/books-ideas/to-magiko-tsai)