Και τώρα οι δυο μας

θραυσμένες καταστάσεις, κόσμους κατακερματισμένους προ-

κειμένου, ακριβώς, οι λέξεις και οι εικόνες να επανασυνδέσουν

τα θραύσματα, να μπολιάσουν με λογική το παράλογο, να μας

εξοικειώσουν με το ανοίκειο, να μας ωθήσουν —όπως κάνει

κάθε καλλιτεχνικό εγχείρημα— να δούμε τον κόσμο πίσω από

την ενδεδυμένη με κυριακάτικα εμφάνειά του, να διεισδύσου-

με στην εσώτερη ουσία του, και, αφού περιπλανηθούμε στο

έξω διάστημα, να γίνουμε, όπως καλούσε ο Alexander Trocchi

[1925–1984] «κοσμοναύτες του έσω διαστήματος»[cosmonauts

of inner space].

Στο διττό σύμπαν της Χλόης και της Βίβιαν οι βεβαιότητες διαρ-

ρηγνύονται για να ανασυντεθούν παραλλαγμένες πλουτίζοντας

τους τρόπους μας να μπαινοβγαίνουμε στη μέρα και στη νύχτα,

να ελισσόμαστε ανάμεσα στα φώτα και τις σκιές, να διευρύ-

νουμε το πώς δεξιωνόμαστε αυτό που είναι μπροστά στα μάτια

μας και να του προσφέρουμε νέες δυνατότητες και διαστάσεις.

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης