Όπως ξυπνάνε τα σπαρτά

Γι’ αυτούς που έφυγαν, καιρό τώρα, με αυτούς που ζουν ακόμα στην Καλή Βρύση, είναι ο τρόπος ο δικός μας για ν’ ανταμώνουμε μέσα απ’ τα κοινά βιώματα και τις μνήμες. Και ξέρεις πως βρίσκονται όλοι εκεί. Μας σηκώνουν το χέρι χαμογελώντας: «εδώ θα είμαστε πάντα», ψιθυρίζουν, «ευοί ευάν!», κλείνοντας το μάτι για να γλιστρήσουν αθόρυβα μέσα απ’ τη σκιά του χρόνου.–