Η κακιά κοκκινοσκουφίτσα και ο καλός λύκος

Ο καλός μπορεί να γίνει κακός και το αντίστροφο. Εξαρτάται από τις πράξεις του. Όταν πράττουμε το κακό, όταν ενοχλούμε τους άλλους δεν έχουμε φίλους, παρά μόνο εχθρούς. Μένουμε μόνοι. Παρέα με τη σιωπηλή μοναξιά μας. Ακόμα και τα όνειρα μας είναι γυμνά.

Όταν μας αγαπάνε, μας δίνουν συμβουλές. Τι γίνεται όμως αν κάποιος τις παρακούει; Όταν κάποιος δεν τις τηρεί; Η απάντηση είναι ότι «κινδυνεύει» και οι κίνδυνοι που καραδοκούν γύρω «μας»… πολλοί.

Ευτυχώς στη ζωή, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν πραγματικά, χωρίς διακρίσεις, μόνο με τα συναισθήματα τους. Είναι οι καλοί…γεμάτοι καλοσύνη.

Μέσα από τον κίνδυνο που νιώθει κάποιος…μετανοεί για ότι έκανε ως τώρα μετανοεί για το κακό που έχει προκαλέσει. Εδώ ταιριάζει η παροιμία «Όποιος σκάβει τον λάκκο του αλλουνού πέφτει ο ίδιος μέσα».

Τότε καταλαβαίνει κανείς, τη δύναμη της συγνώμης, καθώς και τα λάθη του. Όταν εμφανίζεται ο καλός σαν από μηχανής Θεός, δίπλα σου τη στιγμή που ο κίνδυνος, κρούει το κουδούνι της ζωής σου, νιώθεις ότι η άνοιξη γεννήθηκε μέσα σου. Τότε γίνεσαι άλλος…άνθρωπος καλύτερος, παίρνεις τα πατήματα του. Μέσα από τους κινδύνους γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Η αγάπη της μανούλας είναι τόσο μεγάλη…που για να είναι το παιδάκι της καλά σχίζει και βουνά. Οι συμβουλές της είναι χρυσές. Βγαλμένες από την καρδιά της και της δίνει από απέραντη αγάπη που μόνο η μάνα νιώθει για το παιδί της.